Χειρότερη Τυφλότητα, η Πνευματική… (video)

      Κυριακή 24 Μαΐου 2020. Κυριακή του Τυφλού. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Όσιος Συμεών ο Θαυμαστορείτης. Ο Όσιος Κυριακός εξ Ευρύχου Κύπρου. Ευαγγέλιο:  Κατά Ιωάννη θ΄ 1-38. Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού. Οι Φαρισαίοι ανακρίνουν τον θεραπευμένο. Η πνευματική τυφλότητα. Απόστολος: Επιστολή Πράξεις Αποστόλων, στ’ 16-34. Ο Παύλος και ο Σίλας φυλακίζονται.

 Το ακόλουθο Κήρυγμα το αντλήσαμε από το κανάλι το YouTube του sillogos amiras, όπου μπορεί ο κάθε ένας ελεύθερα να επισκεφτεί και να εγγραφή. Είναι από τον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Ενορίας Αγ. Γεωργίου Αμιρά Βιάννου, με Εφημέριο τον π. Εμμανουήλ Ραπτάκη.

 

 

 

Το Κήρυγμα

«ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.»

«Επήγε τότε εκείνος και ενίφθη και ήλθε στο σπίτι του βλέπων.»

 

 

        Αγαπητοί μου αδελφοί.

Ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου αποδεικνύεται ότι είναι ο βλέπων και οι βλέποντες αποδεικνύονται ότι είναι οι τυφλοί. Έχουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία τα λόγια του Χριστού, που είπε ως απάντηση στην απορία των μαθητών του, για το ποιος αμάρτησε, αυτός, ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός. Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά για να φανερωθεί η δόξα του Θεού, τα θαυμαστά έργα και μεγαλεία του Θεού δι’ αυτού του ανθρώπου. Αυτός δια της ζωής του, της υπομονής του, της πίστεως του θα γινόταν μέσον και όργανο, για να φανερωθούν οι θαυμαστές ενέργειες του Θεού, στον κόσμο και στους ανθρώπους.

      Είναι πραγματικότητα ότι, ο τυφλός δείχνει μια διάθεση συμμορφώσεως, διορθώσεως και υπακοής στην εντολή του Χριστού. Δέχεται να τον χρίσει με τη λάσπη και αμέσως με προθυμία υπακούει στην εντολή Του να πάει και να νιφτεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Στη συνέχεια, στη μεγάλη έκπληξη και απορία και το θαυμασμό όλων, γιατί ενώ ήταν τυφλός τώρα βλέπει, εκείνος με απλό και σαφή τρόπο περιγράφει τα της θεραπείας του. Περισσότερο φαίνεται η όραση του, η πνευματική του όραση, όταν αντιμετωπίζει τους Φαρισαίους. Τότε ο πρώην τυφλός αποδεικνύεται βλέπων, αποδεικνύεται θαρραλέος ομολογητής και απολογητής του Χριστού και της αλήθειας.

      Μπροστά στους Φαρισαίους με θάρρος και απλότητα ομολογεί τη θεραπεία του. Και όταν εκείνοι διχάζονται σε σχέση με την προσωπικότητα του Χριστού και όταν τον ρωτούν, εσύ, τι λέγεις γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Εκείνος απαντά: «Ότι προφήτης εστί», και όταν πάλι τον ρωτούν και συκοφαντούν τον Χριστό ότι είναι αμαρτωλός, εκείνος τους απαντά: «Δεν ξέρω αν είναι αμαρτωλός αλλά γνωρίζω ότι ενώ ήμουνα τυφλός, τώρα μπορώ να βλέπω». Για να καταλήξει στην υπέροχη και δυνατή απολογία υπέρ του Χριστού:

«Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει, αλλά εάν κανείς είναι θεοσεβής και κάνει το θέλημα του Θεού, αυτόν ο Θεός ακούει. Από τότε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα δεν έχει ακουσθεί ποτέ ότι θεράπευσε κάποιος άνθρωπος τους οφθαλμούς τυφλού εκ γενετής. Εάν αυτός δεν ήταν σταλμένος από τον Θεό δεν θα μπορούσε να κάνει ούτε το παραμικρό θαύμα».

     Όπου πάει και όπου σταθεί διακηρύσσει και ομολογεί το θαύμα. Την ανωτερότητα του Ιησού Χριστού, την προφητική του δύναμη και αποστολή. Ομολογεί ότι είναι απεσταλμένος του Θεού, ότι πραγματικά είναι Θεός. Ο τυφλός βλέπει. Όχι μόνο σωματικά, αλλά αρχίζει να βλέπει και πνευματικά, ψυχικά. Παρουσιάζεται εσωτερικά φωτισμένος. Ομολογεί τον Χριστό έμπρακτα. Πιστεύει πραγματικά και θεολογεί. Ενώ εκείνοι που βλέπουν, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι οποίοι είχαν σωματικά μάτια, είχαν την ανθρώπινη γνώση και σοφία, τη θρησκευτική γνώση, οι οποίοι γνώριζαν το Νόμο, τις Γραφές και δίδασκαν το λαό, ήταν η άρχουσα θρησκευτική τάξη, αυτοί αποδεικνύονται μωροί και τυφλοί.

     Βλέπουν και αυτοί με τα μάτια τα σωματικά το θαύμα. Το βλέπουν και το ομολογούν όλοι. Μόνο αυτοί είναι σαν να μη βλέπουν. Δεν θέλουν να δουν. Δεν τους συμφέρει να δουν και να παραδεχθούν. Δεν τους αφήνουν τα πάθη και μάλιστα ο εγωισμός και ο φθόνος, για να δούν καθαρά κα αντικειμενικά τα πράγματα. Καταβάλουν απεγνωσμένη προσπάθεια να πείσουν τους εαυτούς τους και τους άλλους ότι το θαύμα δεν έγινε. ‘Η καλύτερα δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι το έκανε ο Χριστός. Αντίθετα προσπαθούν να τον παρουσιάζουν, ότι καταπατεί το Σάββατο, ότι είναι αμαρτωλός, ότι δεν γνωρίζουν την καταγωγή του. Για να επιβεβαιώνονται πάντοτε τα λόγια του Χριστού , που είπε:

«Εγώ ήλθα στον κόσμο αυτό, για να γίνει κρίση και διάκριση μεταξύ των ανθρώπων… και έτσι αυτοί που θεωρούνται από τους Γραμματείς και Φαρισαίους ότι είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι της άγνοιας, ότι είναι τυφλοί και δεν βλέπουν, θα δουν το φως της αλήθειας. Και εκείνοι που θεωρούν τον εαυτό τους φωτισμένο, θα καταντήσουν ένεκα της υψηλοφροσύνης τους τυφλοί πνευματικώς».

      Αγαπητοί μου αδελφοί.

Για να βλέπουμε αληθινά και πραγματικά, δεν αρκούν τα σωματικά και σαρκικά μάτια μόνο. Oύτε οι γραμματικές, θρησκευτικές και θεολογικές μας γνώσεις. Κάτι άλλο χρειάζεται κυρίως. Κάποια άλλα μάτια χρειάζονται, τα μάτια της πίστεως, τα μάτια της αγνότητας. Μάτια καθαρά από την αμαρτία και τα πάθη μας. Από τις σκόνες και τις αναθυμιάσεις των διαφόρων αμαρτιών μας. Χρειάζονται καθαρά μάτια και καθαρή καρδιά. Μόνο τότε θα βλέπουμε καθαρά και αληθινά. Θα βλέπουμε τον Θεό. Την ύπαρξη Του, τις ενέργειές Του. Τα θαύματα, τα σημεία και μεγαλειώδη τα οποία πάντοτε και σήμερα επιτελεί. Θα βλέπουμε αληθινά τον κόσμο, τον άνθρωπο, τα διάφορα γεγονότα, τη ζωή μας. Θα γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Η ζωή μας θα είναι μια όραση καθαρή. Θα έχουμε την αληθινή θεογνωσία. Θα γίνεται πραγματικότητα αυτό το οποίο λέμε στο τέλος της Θείας Λειτουργίας:

«Είδομεν το φως το αληθινόν …» και το

«Είς άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν»!

 

 

π. Ε.Ρ.