«Χριστός εστίν η ειρήνη ημών».

   Κάθε Δευτέρα θα παρουσιάζουμε το Κήρυγμα (το Λόγο του Αποστόλου) της προηγούμενης Κυριακής. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα λόγια που αναφέρονται στον Απόστολο και στο ιερό Ευαγγέλιο, καθώς δεν είναι τίποτα άλλο από τα λόγια του ίδιου του Θεού, που αν και γράφηκαν εκατοντάδες χρόνια πριν, είναι πάντα τόσο επίκαιρα και ο μονόδρομος που οφείλει να διαβεί ο κάθε ευσεβής Ορθόδοξος Χριστιανός.

 

   Σήμερα ο Λόγο της Κυριακής (19-11-2017) Θ΄ Λουκά, Απόστολος: Εφεσίους β΄ 14-22, στίχοι από την Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς  Εφεσίους, Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄16-21.

Το Κήρυγμα

    Αγαπητοί μου Αδελφοί.

       Ο συμβιβασμός με τη αμαρτία, οι εσωτερικές αγωνίες, οι τύψεις της συνειδήσεως, η καταπάτηση του θείου θελήματος, αφαιρούν από πολλούς συνανθρώπους μας την ειρήνη και τη γαλήνη. Διώχνουν ακόμα την εσωτερική ειρήνη οι καθημερινές διαμάχες, οι διαφωνίες, οι διαπληκτισμοί στο σπίτι, στο μαγαζί, στους δρόμους, στα μέσα συγκοινωνίας, στα χωριά και στις πόλεις, και τι να πει κανείς για τις συγκρούσεις ανάμεσα σε Έθνη και λαούς ή για τους συνεχείς τοπικούς πολέμους, που διώχνουν από μεγάλο μέρος του πλανήτη μας το δώρο της χαράς, του γέλιου και της ειρήνης.

     Όμως, σε μερικούς ανθρώπους, ο πόθος της ειρήνης φωλιάζει στα βάθη της ψυχής τους. Ζητούν πολλούς και ποικίλους τρόπους να κερδίσουν να ζουν ειρηνικά. Άλλοι πάλι νομίζουν ότι τα πλούτη ειρηνεύουν την ψυχή, και άλλοι ζητούν στη δόξα, στα μεγαλεία, την εσωτερική ικανοποίηση και γαλήνη. Στα διεθνή και διακρατικά επίπεδα ζητούν με επιτροπές και διεθνείς οργανισμούς να σταθεροποιήσουν την ειρήνη στο κόσμο…αλλά; Τα αποτελέσματα, συχνά, μηδαμινά. Στις καρδιές των περισσοτέρων και στις μεταξύ τους σχέσεις και στην παγκόσμια παλαίστρα, συχνά, δεν υπάρχει ειρήνη και γαλήνη.

     Υπάρχει, ένα όνομα που μπορεί να πετύχει ότι μύρια άλλα μέσα και τρόποι δεν μπορούν να το πετύχουν. Ο Απόστολος Παύλος, βροντοφωνεί στους Εφεσίους: «Χριστός εστιν η ειρήνη ημών…». Να το μοναδικό όνομα, το υπέρ παν όνομα. Ο Χριστός είναι ο μόνος χορηγός της αδιασάλευτης ειρήνης. Ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε τους Μαθητές του: «Ειρήνην αφίημιν υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν». Για να μην μείνει ούτε η παραμικρή αμφιβολία, ότι η ειρήνη, που δίνει ο Κύριος της ειρήνης, δεν είναι ίδια με την ειρήνη που δίνει ο κόσμος, προσθέτει αμέσως, «ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν».

 

 

    Από τον Θεό μας χορηγείται η ειρήνη μέσο της πίστεως στον Χριστό που έχει το εξής γνώρισμα: «Δεν είναι ειρήνη, γαλήνη, που προέρχεται από μια εξωτερική διευθέτηση των υποθέσεών μας, αλλά από την εσωτερική τακτοποίηση της ψυχής».

      Των θείων εντολών η τήρηση, η αγάπη και η δικαιοσύνη, η πραότητα και η εγκράτεια, η ταπείνωση και η ανεξικακία, αυτά δίνουν τη γαλήνη και την ειρήνη στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να μην έχει πλούτη, δόξα και κοινωνικές θέσεις και αξιώματα, όταν όμως κάνει το καθήκον του, ζει τίμια, σκορπίζει παντού την αγάπη, αυτός ο άνθρωπος ζει ειρηνικά. Μπορεί και άρρωστος να είναι και ανάπηρος, όταν όμως πιστεύει στον Χριστό και προσπαθεί να εφαρμόσει τις εντολές Του, τον βλέπετε γαλήνιο, ειρηνικό.

      Οικογένειες σπαράζουν, κοινωνικές τάξεις, γένη, έθνη, διότι λείπει ο αναντικατάστατος, ο μοναδικός θείος κρίκος που είναι ο Κύριος Ιησούς. Όπου λείπει ο ειρηνοποιός Χριστός της αγάπης, τότε στήνει τον θρόνο της η διχόνοια.

    Η οδός που είναι ασφαλέστερη για να ειρηνεύσουν μεταξύ τους οι καρδιές, που ως τώρα είναι αποξενωμένες και αντιμάχονται, είναι και οι μεν και οι δε να πλησιάσουν τον Χριστό. Όταν γεμίσουν οι καρδιές με αγάπη προς τον Λυτρωτή, τότε οι πάγοι λιώνουν, τα τείχη γκρεμίζονται. Ανέχεται ο αληθινά πιστός τις αδυναμίες του άλλου, συγχωρεί τις τις ελλείψεις του, ακόμα και αν τον έχει βλάψει και αυτό το λησμονεί και έτσι αποφεύγονται οι διαιρέσεις, οι διαπληκτισμοί.

     Ο μοναδικός και συνδετικός κρίκος για τις οικογένειες, τους φίλους, τους συγγενείς, τους συνεργάτες, είναι ο Χριστός. «ο Χριστός εστίν η ειρήνη ημών…».

 

   Αγαπητή μου αδελφοί.

     Λίγο πολύ, όλοι μας έχουμε πείρα της αλήθειας αυτής. Για χρόνια εχθροί μίλησαν και συγχωρέθηκαν. Διαιρέσεις και μίση διαλύθηκαν, όταν έδωσαν τα χέρια μπροστά στην εικόνα του Κυρίου μας. Ο μεγάλος Ειρηνοποιός σκορπίζει το θείο δώρο της ειρήνης στον ταραγμένο μας κόσμο. Μας συμφιλιώνει με τους συνανθρώπους μας, αφού προηγουμένως μας συμφιλιώσει με τον εαυτό μας και προπάντων με τον Θεό. Χωρίς ειρήνη με τον Θεό δεν μπορούμε να έχουμε ειρήνη με τους συνανθρώπου μας, που στον συνάνθρωπο μας βλέπουμε τον ίδιο το Χριστό.   Αμήν!

 

Διενοήθην και έγραψεν

 Π.Ε.