Την ώρα της Κρίσεως, μόνο κριτήριο η Αγάπη
Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου 11/2/2018 είναι η Κυριακή των Απόκρεω ή της Μελλούσης Κρίσεως. Είναι η τελευταία ημέρα που τρώμε κρέας πριν το Πάσχα και το Ευαγγέλιο Ματθ. κε΄ 31-46, αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και μας καλεί σε μετάνοια ώστε να είμαστε πάντα έτοιμοι για την ώρα που θα μας καλέσει κοντά Του. Απόστολος Α΄ Κορ. η΄8 – θ΄.2.
Το Κήρυγμα
«Επείνασα γαρ, και εδώκατε μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με,…»
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, στη Μεγάλη Δίκη, όλοι οι άνθρωποι θα είμαστε κρινόμενοι. Οι άνθρωποι όλων των αιώνων, και το κριτήριο του νόμου που θα κριθούμε είναι η ΑΓΑΠΗ. Αυτή που δείξαμε στον πεινασμένο, στο διψασμένο, στον άρρωστο, στον φυλακισμένο.
Πάρα πολλοί άνθρωποι ανά τους αιώνες, προσπάθησαν και προσπαθούν, και με θυσίες ακόμα να εφαρμόσουν την εντολή της αγάπης. Αλλά και πάλι δεν είναι και λίγοι εκείνοι που ξεχνούν τη διδασκαλία του Ιερού Ευαγγελίου. Αυτοί συνεχώς μιλάνε για την περιουσία τους, τα σπίτια τους, τα χωράφια τους και τα εισοδήματα τους. Τους απασχολούν τα πλούτη τους, τα αγαθά τους. Γι’ αυτά συζητούν, η σκέψη και η καρδιά τους είναι εκεί. Αδιαφορούν ή κάνουν πως ενδιαφέρονται, ενώ στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει ο πόνος του συνανθρώπου τους. Συχνά αυτός ο ατομισμός, η αδιαφορία για τον πλησίον φτάνει μέχρι τα άκρα. Πόσοι γύρω τους δεν υποφέρουν! Είναι άνεργοι, είναι πολύτεκνοι, είναι ξένοι που βρίσκονται στην πατρίδα μας, είναι γνωστοί και συγγενείς, είναι οποιοιδήποτε συνάνθρωποι τους. Κι αυτοί προκλητικά ζουν και συμπεριφέρονται με αδιαφορία για τον άλλο. Εκεί τους οδηγεί ο άκρατος ατομισμός. Και δυστυχώς, όχι μόνο αυτοί, αλλά συχνά κι εμείς οι Χριστιανοί, έχουμε αυτή τη νοοτροπία και συμπεριφορά. Δείχνουμε λιγότερο ή περισσότερο αδιαφορία για τον αδελφό μας.
Η εντολή της αγάπης που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο είναι ρητή. Όσοι δηλώνουμε ότι είμαστε πιστοί, πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε και τους άλλους, τον διπλανό μας. Να ζούμε με τη σκέψη του πόνου, της δυστυχίας, της συμφοράς του άλλου. «Ει πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη». Σκεφτόμαστε ότι είμαστε μέλη του ίδιου σώματος, του σώματος του Χριστού; Ότι ανήκουμε στην Εκκλησία Του και δεν επιτρέπεται εμείς να περνάμε καλά και οι άλλοι να υποφέρουν; Η αγάπη απευθύνεται προς όλους εμάς. «Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους». Ανεξάρτητα από κοινωνική θέση, φυλή και χρώμα. Προς όλους, μας ζητάει ο Χριστός να δείξουμε το ενδιαφέρον, την αγάπη μας. Κι αυτό απευθύνεται στον Ίδιο. Ότι κάνουμε στον αδελφό μας, το κάνουμε στον Ίδιο τον Χριστό. «εφ΄όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε».
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Ο Χριστός μας ζητάει να δείξουμε την αγάπη μας με την ελεημοσύνη. Αν δεν έχουμε να δώσουμε ελεημοσύνη, με την συμπεριφορά μας, με μια επίσκεψη μας, με λίγη ενθάρρυνση στον αποθαρρυμένο, με μια συμβουλή στον πλανεμένο. Με μια πράξη της καρδιάς μας. Μια προσφορά του εαυτού μας. Κάποιο κόπο για τον αδελφό μας που τον έχει ανάγκη.
Ο αρχηγός της πίστεως μας και τελειωτής Ιησούς Χριστός, μας έδωσε τον τύπο της γνήσιας, της αληθινής αγάπης που δεν γνωρίζει ανάπαυση, που δεν γνωρίζει κόπους και θυσίες. «Διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας». Έφτασε στην υπέρτατη θυσία. Ζητάει, όμως και από μας αυτή την αγάπη, που συνοδεύεται με μικρές ή και με μεγάλες θυσίες. Αμήν!
Π.Ε.