Το Παιχνίδι με την Αμαρτία, Συνιστά Κίνδυνο για τον Εαυτό μας;
Η Κυριακή 29 Απριλίου, η Κυριακή του Παραλύτου. Η Εκκλησία μας εορτάζει 21 ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου, το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου, που έκανε ο Κύριος κατά τη διάρκεια της Πεντηκοστής των Ιουδαίων και το διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Ιωάν. ε΄ 1-15, Απόστολος Πραξ. θ΄ 32–42.
Το Κήρυγμα
«…ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.»
Δηλαδή:
«…πρόσεξε· έγινες υγιής· μην αμαρτάνεις πλέον, για να μη σου συμβεί κάτι το χειρότερο.»
Αγαπητοί μου, αδελφοί
Ο παραλυτικός του σημερινού Ευαγγελίου είχε τριάντα οκτώ χρόνια στα υπόστεγα της Βηθεσδά. Και πριν να πέσει στο κρεβάτι, όπως φαίνεται, είχε ζήσει μια ζωή παραλυσίας μέσα στην αμαρτία. Έτσι έγινε παράλυτος πρώτα στην ψυχή και έπειτα στο σώμα. Γι’ αυτό και ο κύριος, που τον λύτρωσε με θαύμα από την καταδίκη εκείνη, του επισημαίνει τον κίνδυνο. Τον κίνδυνο της υποτροπής. Δηλαδή να ξαναγυρίσει στην αμαρτωλή ζωή, στη άσωτη ζωή. «Ίδε υγιής γέγονας». Πρόσεξε, του λέει, έγινες τελείως καλά. Μην ξανά αμαρτήσεις, για να μην πάθεις χειρότερα. «Μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοι τι γένηται».
Τα λόγια αυτά που είπε στον παράλυτο ο Κύριος, τα απευθύνει και στον καθένα μας. Σε όλους εμάς, «ίδε υγιής γέγονας», μας λέει: Πριν από μερικές ημέρες ή εβδομάδες μετανόησες, εξομολογήθηκες, κοινώνησες το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Αλλά τώρα πρόσεξε. Υπάρχει και για σένα ένας σοβαρός κίνδυνος, αν δεν πράττουμε καρπούς άξιους της μετανοίας και της θείας κοινωνίας, υπάρχει κίνδυνος να ξαναπέσεις στις κακές συνήθειες και αδυναμίες της αμαρτωλής ζωής.
«Μηκέτι αμάρτανε». Να αγρυπνείς και να προσεύχεσαι για να μην αμαρτάνεις. «Ίνα μη χείρόν σοι τι γένηται». Πρέπει να προσέξεις πολύ αυτό τον κίνδυνο και να μην ξαναγυρίσεις στις ίδιες αμαρτίες. Γιατί τότε θα πάθεις χειρότερα κακά. Και αυτό θα συμβεί, γιατί με την υποτροπή στην αμαρτία δυναμώνει η κλίση και ροπή προς το κακό. Και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται η ίδια αμαρτία, τόσο βαθύτερες ρίζες αποκτούν τα πάθη μέσα μας.
Πρέπει να πούμε ότι οι αμαρτίες του συγχωρούνται, εφ’ όσον η μετάνοιά του είναι ειλικρινής. Η ενοχή που πλάκωνε τα στήθη του, εξαφανίζεται. Τα σημάδια της αμαρτίας στην ψυχή μας παραμένουν, όπως παραμένουν και στο σώμα , μετά από τη θεραπεία των τραυμάτων. Ο Μέγας Αθανάσιος Γράφει: «Ο μετανοών του αμαρτάνειν παύεται, έχει δε των τραυμάτων τας ουλάς». Και ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης μας τονίζει την αλήθεια αυτή λέγοντας: «Μη γαρ δη επειδή ακούεις μετάνοιαν δεδόσθαι, αδεώς επί το αμαρτάνειν χώρει….διότι κάν θεραπευθής η ουλή ελέγχει το πάθος». Μετά από την μετάνοια και την εξομολόγησή σου μην προχωρείς χωρίς δέος για να αμαρτήσεις. Γιατί κι αν πάλι θεραπευθείς, η ουλή της που φέρει άσχημα στο «κατ’ εικόνα», δείχνει ότι κάποιο πάθος τραυμάτισε την ψυχή. Και ο τραυματισμός αυτός δημιουργεί μια αδυναμία και ατονία στον ψυχικό οργανισμό. Το ίδιο συμβαίνει και στον οργανισμό του σώματος, που πέρασε μια σοβαρή αρρώστια. Θεραπεύτηκε νε μεν το σώμα, όμως εξακολουθεί να υπάρχει μια αδυναμία και ευπάθεια στο στάδιο της αναρρώσεως.
Αλλά εκτός τούτων υπάρχει και ένας άλλος σοβαρός λόγος, και ποιος είναι αυτός; Είναι, ότι μετά την υποτροπή δεν είναι εύκολη η μετάνοια. Το βλέπουμε σε πολλούς ανθρώπους αυτό. Κανείς δεν κάνει ή δεν έχει αμαρτίες, κανείς δεν κάνει τίποτα. Ενώ γνωρίζουμε ότι η μετάνοια είναι το δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Και όταν κανείς θεληματικά πέφτει στις ίδιες αμαρτίες, τότε η ψυχή του σκληρύνεται σε μεγάλο βαθμό και το κατάντημά του είναι πλέον τραγικό. Δείτε το στην καθημερινότητα μας ποιος μπορεί να πει στον συνάνθρωπο του, αμαρτάνεις; Εκεί σφάλεις αδελφέ μου; Ή αυτό που πράττεις είναι αμαρτία; Είναι κακό για την ψυχή σου;
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
«Στώμεν καλώς! Στώμεν μετά φόβου!» Δεν μπορούμε να παίζουμε με την αμαρτία. Πρέπει να αποφεύγουμε κάθε τι που μας σκανδαλίζει. Και να αποκρούουμε με γενναιότητα κάθε προσβολή αμαρτωλή, επικαλούμενοι την παντοδύναμη βοήθεια και χάρη του Χριστού μας, της Παναγίας μας και όλων των αγίων. Αμήν!