Οι Νέοι «εν Παιδεία και Νουθεσία Κυρίου», Ελπίδα Καλύτερου Κόσμου

       Κυριακή 5 Αυγούστου 2018. Ι’ Κυριακή Ματθαίου. Προεόρτια Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Ματθ. η΄ 28-θ΄ 1, Η θεραπεία του δαιμονισμένου παιδιού. Ο Ιησούς προλέγει ξανά το θάνατο και την ανάστασή Του. Απόστολος Α΄ Κορ. ιβ΄ 27-ιγ΄ 8.

Το Κήρυγμα

 

«Προσήνεγκα αυτόν τοις μαθηταίς σου και ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι»

 (Και τον έφερα προς τους μαθητές σου, αλλά δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν)

 

            Αγαπητοί μου, αδελφοί.

Πολλές φορές ο πόνος είναι ισχυρός των γονέων όταν τα παιδιά τους υποφέρουν από αρρώστιες και μάλιστα ανίατες. Στο σημερινό Ευαγγέλιο οι απόστολοι είναι αδύνατοι να προσφέρουν την βοήθεια τους σε ένα άρρωστο νέο που εμφανίζεται μπροστά τους και του παρακαλεί. Ο πατέρας που είναι δυστυχισμένος γιατί  βλέπει το παιδί του να υποφέρει και να ζει αυτήν την κατάσταση τους παρακαλεί, τους ικετεύει, να θεραπεύσουν το παιδί του και προσπαθούν. Όμως δεν κατορθώνουν τίποτα.

       Θα μπορούσε εύλογα κάποιος να πει πως τούτη η αδυναμία των μαθητών παρουσιάζει κάποια παρόμοια δική μας. Την αδυναμία για να την βρούμε και να γίνει αποτελεσματική ως λύση στην κρίση που περνάμε σήμερα, χρειάζεται να συμπαρασταθούμε στα παιδιά μας, στις νέες γενιές και στους γύρω μας. Ο νέος του Ευαγγελίου που «σεληνιάζεται και κακώς πάσχει», είναι ένα σύμβολο των σημερινών «νέων», που οι επαναστατικές εκδηλώσεις τους μας κάνουν πολλές φορές ακόμα και να ανησυχούμε. Ίσως να είναι μειοψηφία τούτοι οι νέοι. Όμως καθημερινά γίνονται όλο και περισσότεροι και αυτό είναι που μας ανησυχεί. Επικίνδυνη ηθική αρρώστια μαστίζει τα νιάτα του καιρού μας. Προσβάλλει τα ιδανικά τους, διαστρέφει τους πόθους τους, ρίχνει στη λάσπη το δυναμισμό τους. Μπροστά σ’ αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα ένας παγκόσμιος συναγερμός έχει σημάνει. Μια σταυροφορία έχει αρχίσει, για σωτηρία της νέας γενιάς, των παιδιών μας, των ανθρώπων μας, με πρωτοπόρους τους χριστιανούς, τους σύγχρονους μαθητές του Χριστού. Είναι αλήθεια πως πραγματικά όλοι θέλουμε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα νιάτα να ξαναβρούν το δρόμο τους, ξεπερνώντας  ακόμα και τη σημερινή κρίση. Όμως πολλές φορές τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας αποδεικνύονται μηδαμινά! Αντί να θεραπευτεί η αρρώστια χειροτερεύει, το κακό προχωρεί, η κρίση οξύνεται και αποτέλεσμα κανένα. Και γεννιέται το μεγάλο ερώτημα: Ποια είναι η αιτία της αδυναμίας μας να βοηθήσουμε τους νέους;

 

 

       Οι Απόστολοι όταν πλησίασαν διακριτικά το Χριστό και τον ρώτησαν γιατί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το άρρωστο παιδί, Εκείνος τους απάντησε: «Δια την απιστίαν υμών». Μου φαίνεται πως και για τη δική μας περίπτωση η απάντηση δεν θα ήταν διαφορετική. Την ηθική κρίση που περνά σήμερα η νέα γενιά όχι μόνο τη δημιούργησε αλλά και τη διαιωνίζει κάποια άλλη κρίση. Η κρίση της θρησκευτικής πίστεως. Εφόσον παρατείνεται η απουσία του Θεού από τον πολιτισμό μας και η ζωή αντιμετωπίζεται με μέτρο την ύλη, εφόσον εξακολουθεί η αμφισβήτησης στο χώρο της Χριστιανικής Αποκαλύψεως και η παραμέλησης της ψυχής, θα συνεχίζεται το γκρέμισμα των αξιών και η σύγχυσης στο κόσμο των νέων. Όλες μας οι προσπάθειες για τη θεραπεία του κακού θα είναι ματαιοπονία.

       Πριν από μερικά χρόνια αναστατώθηκαν πολλές αμερικανικές και ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις από την επανάσταση των «οργισμένων νέων» και η γενιά των μεγάλων, ξυπνώντας ένα πρωί από το μακάριο ύπνο της, βρέθηκε έκπληκτη μπροστά σε πρωτοφανείς ωμότητες και βανδαλισμούς, μπροστά σε οδοφράγματα, κατεστραμμένα μαγαζιά, καμένα αυτοκίνητα και ανασκαμμένους δρόμους και ακόμα μπροστά σε τραυματίες και νεκρούς, όλοι συνειδητοποίησαν τον κίνδυνο και άρχισαν να αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους για την αντιμετώπισή του. Τότε ακριβώς άρχισε η παγκόσμια σταυροφορία για τα νιάτα. Επίλεκτοι εκπρόσωποι της ανθρώπινης σοφίας επιστρατεύθηκαν, κυβερνήσεις και τοπικές Εκκλησίες κινητοποιήθηκαν, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, κληρικοί, γονείς, άρχισαν να μελετούν το τεράστιο πρόβλημα και να προτείνουν λύσεις.

 

 

       Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα ύστερα απ’ όλα αυτά; Αλλοίμονο, μηδαμινό! Η κρίση όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά οξύνθηκε. Επίσημες στατιστικές μας πληροφορούν πως κάθε χρόνο αυξάνεται η εγκληματικότητα ανάμεσα στη νεολαία. Οργισμένοι νέοι εξακολουθούν, πότε εδώ και πότε εκεί, να βιαιοπραγούν και να καταστρέφουν. Παρά την καλή διάθεση, τις προσπάθειες και τις θυσίες μας, τα γεγονότα μαρτυρούν πως όσο περισσότερο προσφέρουμε στα νιάτα τόσο πιο πολύ εκείνα βυθίζονται στον κόσμο τους και στην απόγνωση. Ο λόγος του Θεού που πάντα είναι επίκαιρος, μας διδάσκει ότι τα παιδιά μας πρέπει να τα ανατρέφονται από γονείς «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσι. Στ’, 4)

 

 

       Αδελφοί μου, αν θέλουμε να προσφέρουμε βοήθεια πραγματική και έμπρακτη στα παιδιά μας στην κρίση που περνούν σήμερα, δεν έχουμε παρά να ανάψουμε μέσα μας και γύρω μας της Πίστεως το φώς. Το φώς με τη ζεστασιά της αγάπης και τη λάμψη της αρετής. Τότε σαν τα λουλούδια, που κάτω από τις ζωογόνες ακτίνες του ήλιου αποκτούν ομορφιά, παίρνουν χρώμα και άρωμα, έτσι και τα παιδιά μας θα αποκτήσουν, κάτω από τούτο το ευεργετικό Φώς, όμορφα όνειρα και ιδανικά και θα μπορέσουν να χτίσουν ένα καλύτερο κόσμο, με ένα καλύτερο αύριο.   

 

           

       Εάν σου παρέχεται η δυνατότητα, προσπάθησε να βοηθήσεις στο έργο της χριστιανικής αγωγής των παιδιών και των νέων. Εάν δεν μπορείς κάτι πρακτικό να κάνεις, τουλάχιστον να προσευχηθείς για την νεολαία μας. Λέγε την μικρή εκείνη φράση που λέμε όταν τελούμε την Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου: «Κύριε την νεότητα παιδαγώγησον». Η μεγάλη σε περιεχόμενο αυτή πρόταση του Θείο Πατέρα ας γίνει προσευχή όλων μας.   Αμήν!

 

   Π.Ν.Ε.