Εξακολουθούμε να είμαστε ο β΄ Περιούσιος Λαός του Θεού;

              Κυριακή 26 Αυγούστου 2018. ΙΓ’ Κυριακή Ματθαίου. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Ματθ. κα΄ 33-42, η Παραβολή του αμπελώνα και των κακών γεωργών. Απόστολος Α΄ Κορ. ιστ΄ 13-24.

 

Το Κήρυγμα

 «…απέστειλε τους δούλους αυτού προς τους γεωργούς λαβείν τους καρπούς αυτού»

 

                    Αγαπητοί μου αδελφοί.

Ο καιρός του τρύγου έφτασε. Σε κατάλληλή λοιπόν εποχή μας μεταφέρει το Ιερό Ευαγγέλιο σε ένα περίφημο αμπελώνα. Δεν είναι αυτό το αμπέλι τυχαίο. Σπουδαίος άρχοντας εφύτευσε αυτό με φροντίδα πολλή και επιμέλεια μεγάλη. Για να το προφυλάξει από τα αδέσποτα ή και τα άγρια ζώα, αλλά και από τους κακόβουλους διαβάτες, το είχε όλο περιφράξει. Είχε και πατητήρι κατασκευάσει και πύργον είχε οικοδομήσει για τους εργάτες και τους φύλακες του αμπελώνος.

               Όταν πλέον όλα τα ετοίμασε, το παρέδωσε σε μερικούς γεωργούς, που τους έκρινε άξιους εμπιστοσύνης, για να το φροντίζουν και να το φυλάσσουν. Και τότε, ήσυχος εκείνος έφυγε μακριά σε άλλον τόπο. Δεν το ξέχασε όμως το αμπέλι του. όταν ήρθε ο καιρός του τρύγου, έστειλε τους δούλους του, να παραλάβουν από τους γεωργούς τους καρπούς του αμπελώνος.

 

 

             Όμως οι γεωργοί έδειξαν αχαρακτήριστη συμπεριφορά. Απεδείχθησαν άνθρωποι κακοί. Έπιασαν τους δούλους του κυρίου τους και άλλον μεν τον έδειραν, άλλον τον εφόνευσαν και άλλον τον ελιθοβόλησαν. Ο κύριος τους στεναχωρημένος πολύ από την συμπεριφορά τους αυτή, έστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους. Δυστυχώς όμως και προς αυτούς οι γεωργοί εφέρθησαν όπως εφέρθησαν και προς τους πρώτους. Τέλος εσκέφθηκε ο οικοδεσπότης να στείλει τον υιό του τον μονάκριβο. «Εντραπήσονται τον υιόν μόνον, είπε». Τον υιό μου, πρέπει να τον σεβαστούν!

 

 

              Την φορά όμως αυτή οι κακοί γεωργοί έφτασαν στο αποκορύφωμα της κακουργίας. Μόλις αντίκρισαν το παιδί του κυρίου τους, έτριξαν οργισμένοι τα δόντια. Τον χλεύασαν σαρκαστικά: «Να ο κληρονόμος!», είπαν. «Εμπρός όλοι πάνω του, να τον αφανίσουμε και να κάνουμε την κληρονομιά δική μας». Ο Κύριος όμως σταματάει την διήγηση της Παραβολής. Γυρίζει προς το μέρος που είναι μαζεμένοι οι άρχοντες του λαού και τους ρωτά: «Ποιο είναι το τέλος των κακών γεωργών;». Έσπευσαν να βγάλουν εκείνοι την καταδικαστική απόφαση: «Κακούς κακώς απολέσει αυτούς».

        Την έννοια της Παραβολής την γνωρίζουμε όλοι. Ο Θεός είναι ο οικοδεσπότης και αμπέλι Του ο Ισραηλιτικός λαός. Τον έβγαλε από την σκλαβιά της Αιγύπτου τον εφύτευσε στην γη της επαγγελίας. Τον περιφρούρησε με τον θείο νόμο Του. του χάρισε πύργο ασφαλείας τον ναό Του με την Κιβωτό της Διαθήκης και ληνόν το άγιο Θυσιαστήριο. Πόσο όμως αυτοί τον παραμέλησαν; δηλαδή το θεώρησαν δικό του κτήμα. Πως συμπεριφέρθησαν προς τους δούλους του Θεού, στους Προφήτες και στον Κύριο ημών Ιησού Χριστόν;

 

 

                 Μέσα στον πνευματικό «Αμπελώνα» της Εκκλησίας του Χριστού, ζούμε και όλοι εμείς οι Χριστιανοί και απολαμβάνουμε πνευματική καλλιέργεια. Με τον θείο λόγο, με τα θεία μυστήρια της Εκκλησίας μας, με την Προσευχή, με την νηστεία, με την υπομονή, με τον εκκλησιασμό τον οποίο θα πρέπει να κάνουμε και πιο πολύ ακόμα με την ελεημοσύνη.    

                Αγαπητοί μου, αδελφοί.

Τα αμπέλια αυτή την εποχή ευφραίνουν την καρδιά. Είναι χαρά Θεού. Οι δικοί μας όμως καρποί που είναι; Κανείς μας μη το ξεχάσει. Θα έρθει κάποια ώρα που θα το ζητήσει ο Κύριος. Και από το Γένος μας ως σύνολο και ως δεύτερος λαός περιούσιος του Θεού, αλλά και από τον καθένα μας χωριστά. Τότε τι λόγο θα πούμε; Θα είμαστε άξιοι για να προσθέσει σε εμάς νέα ευλογία, αμοιβές και βραβεία; Ή θα βρεθούμε ανάξιοι και θα τιμωρηθούμε;

 

 

             Ας πέσουμε με ενθουσιασμό στην πνευματική εργασία. Τώρα είναι καιρός! Προσεκτικοί και επιμελείς στα καθήκοντα μας. Πιστοί στις εντολές του Κυρίου μας. Πρόθυμοι στη θεία διδασκαλία. Καρποφόροι στα έργα της αρετής και της καλοσύνης. Έτσι θα αναδειχθούμε καλοί γεωργοί της ψυχής μας. «Οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών»    Αμήν!

  

Π.Ν.Ε.