Η Εμπιστοσύνη και η Υπακοή σε Εκείνον, Οδηγούν στην Αιώνια Ζωή!
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018. Κυριακής Α’ Λουκά και Εορτή της Ορθοδοξίας: η Σύλληψη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστή. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Λουκ. ε΄ 1 – 11, Το κάλεσμα των πρώτων μαθητών. Απόστολος Γαλ. δ΄ 22 – 27.
Το Κήρυγμα
«Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον…»
(Αλλά, θα υπακούσω στο λόγο Σου και θα ρίξω το δίκτυ)
Αγαπητοί μου αδελφοί
Κατάκοπος και θαλασσοδαρμένος ήταν ο Σίμων, αγαπητοί μου αδελφοί. Όλη τη νύκτα αγωνιζόταν, ίδρωνε, κοπίαζε, μοχθούσε για να πιάσει λίγα ψάρια. Αλλά μάταια. Τίποτα, απολύτως δεν έπιασε. Ούτε ένα ψαράκι. Όλη η βραδιά χαμένος κόπος. Άδικη ταλαιπωρία.
Ο Σίμων με τους συντρόφους του πλένουν και καθαρίζουν στην παραλία τα δίχτυα σκυθρωποί, αμίλητοι, μελαγχολικοί, καθώς τους πλησιάζει ο θείος Διδάσκαλος, περιστοιχισμένος από τα πλήθη. Ανεβαίνει στη βάρκα και συνεχίζει τη θεία διδασκαλία. Και όταν τελείωσε, απευθύνεται στον Σίμωνα και του λέει: «Επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν». Και τότε ο κουρασμένος Σίμων, απαντά: «Επιστάτα, δι’ όλης νυκτός κοπιάσαντες, ουδέν ελάβομεν…».
Ο Χριστός και εμάς συχνά μας συναντά στενοχωρημένους και απελπισμένους. Ατομικές δυσκολίες, θλίψεις οικογενειακές, ψυχικές απογοητεύσεις μας φέρνουν στη θέση του Πέτρου. Πόσες φορές κι εμείς δεν ρίξαμε τα δίκτυα μέρες και μήνες και χρόνια για να πετύχουμε κάτι υλικό ή πνευματικό και τα τραβήξαμε τελείως κενά; Κι απελπιζόμαστε τότε, δεν γίνεται τίποτα, λέμε, κι εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Κι όμως ο Κύριος λέει κάτι παράξενο στον Πέτρο: να ξαναρίξει τα δίκτυα. Κι ο Πέτρος υπακούει. Παραμερίζει την πείρα του, τις γνώσεις του, την αποτυχία της νύχτας… Και με απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή απαντά: « Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον».
Ας προσέξουμε την απάντηση αυτή των μαθητών προς τον διδάσκαλο. Αφού εσύ, Κύριε, διατάσεις, έστω κι αν στα ανθρώπινα μάτια μας φαίνεται η διαταγή σου απραγματοποίητη, προορισμένη να αποτύχει, όμως εγώ θα υπακούσω. Θα ρίξω ξανά τα δίχτυα. Θα πάω πάλι για ψάρεμα! Αυτή η ολοπρόθυμη κι ολόθερμη εμπιστοσύνη και υπακοή στο θείο θέλημα, αυτή η ακλόνητη πίστη του, ήταν ο μεγάλος μαγνήτης που τράβηξε τη μεγάλη ευλογία της υπερφυσικής αλιείας τη μέρα εκείνη. Κι ακόμα, ήταν το προοίμιο της μεγάλης δωρεάς που δέχθηκε ο μέχρι τότε ασήμαντος ψαράς της Γεννησαρέτ: «Από του νύν ανθρώπους έση ζωγρών».
Σήμερα πάλι ο Χριστός επαναλαμβάνει τα ίδια όπως και τότε: Ρίξε, άνθρωπε, και πάλι τα δίχτυα σου. Συνέχισε τον αγώνα σου. Μην αποκάμεις. Αγωνίσου μέχρι τέλους της ζωής σου, χωρίς δισταγμούς, χωρίς μεμψιμοιρίες, χωρίς διακοπή. Αν έχουμε την εμπιστοσύνη και την πίστη του Πέτρου, θα απαντήσουμε: «Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». θα ρίξω το δίχτυ. Και θα συνεχίσουμε τον αγώνα παρ’ όλα τα εμπόδια που σίγουρα θα συναντήσουμε. Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για την ηθική μας βελτίωση, την προσπάθεια για την πρόοδό μας στην αρετή, την καλυτέρευση του εαυτού μας.
Θα το κάνουμε με όρεξη και ενθουσιασμό. Θα μας ενισχύει η χάρη του Θεού και θα νικάμε και θα νιώθουμε πλούσια την καρποφορία. Θα λάβουμε κι εμείς προσωπική και πλούσια πείρα στο θέμα αυτό: Κενά δίχτυα χωρίς την ευλογία του Θεού. Γεμάτα, όταν η πίστη μας ελκύσει τη θεία Του χάρη. Αλλοίμονο σ’ εκείνους που αποτελματώνονται μέσα στη μιζέρια του σκεπτικισμού, των ατέλειωτων υπολογισμών και των αιώνιων δισταγμών. Αλλοίμονο σ’ εκείνους που μπροστά σε μερικές άκαρπες προσπάθειες παραδίνουν τα όπλα και μένουν στην απελπισία.
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Εμείς ας πούμε στον Κύριο με εμπιστοσύνη: Κύριε, αφού Εσύ το θέλεις, θα συνεχίσουμε τον Ιερό μας αγώνα, έστω κι αν γύρω μας μύριες φωνές μας ψιθυρίζουν το αντίθετο. Θα προχωρήσουμε με την ακλόνητη πίστη του Σίμωνα, με την καρτερική υπακοή του κουρασμένου ψαρά. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας έχοντας στα χείλη μας τα λόγια του αποστόλου: «Επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Αμήν!
Π.Ρ.Ε.