Το Προσκύνημα των Αγίων Εικόνων Αποτελεί Ορθόδοξη Παράδοση ή Κατάλοιπο της Ειδωλολατρίας;

     Πολλές φορές έχει απασχολήσει τους πιστούς το θέμα της προσκυνήσεως των Αγίων εικόνων, αλλά ιδιαίτερα εκείνους που προσπαθούν συστηματικά να βλάψουν και να αλλοιώσουν την Αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης μας.

     Τιμούμε  και δοξάζουμε τον Ένα και Τριαδικό Θεό, την Υπεραγία Θεοτόκο, όλους τους Αγίους και τους Αγγέλους και προσκυνούμε τιμητικά τις εικόνες τους. Αυτές ιστορούν τα Άγια πρόσωπά τους, ή σκηνές του βίου και του μαρτυρίου τους. Έτσι η τιμητική αυτή προσκύνηση των εικόνων έχει να κάνει αποκλειστικά με τον εικονιζόμενο άγιο, που είναι ιστορικά υπαρκτό πρόσωπο. Δεν απονέμουμε τιμή και σεβασμό σε ξύλα και χρώματα αλλά στα εικονιζόμενα πρόσωπα. Αυτό με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδωλολατρία.

     Είναι γεγονός ότι ορισμένες εικόνες είναι ιδιαίτερα θαυματουργικές, επιτελούν θαύματα, σαν να τις επισκιάζει πλουσιοπάροχα η χάρις του εικονιζόμενου σ’ αυτές προσώπου, σε πολλές περιπτώσεις αναδύουν μάλιστα και ευωδία ή μύρο, όπως συμβαίνει και σε πολλά άγια Λείψανα.

 

 

      Ένας χαρισματικός μοναχός είπε σε έναν πλανεμένο μια φορά:

– Εσείς δεν έχετε φωτογραφίες στα σπίτια σας ;

-Έχουμε , του λέει .

– Ε, καλά, η μάνα, όταν το παιδί της λείπει μακριά, δεν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της;

– Την φιλάει, του απάντησε.

– Το χαρτί φιλάει ή το παιδί της;

– Το παιδί της, αποκρίθηκε.

– Έ, όπως εκείνη, όταν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της, φιλάει το παιδί της και όχι το χαρτί, έτσι κ εμείς τον Χριστό φιλούμε, δεν φιλούμε το χαρτί ή το σανίδι.

– Γέροντα, κ αν ένα σανίδι κάποτε είχε επάνω την εικόνα του Χριστού, της Παναγίας ή κάποιου Αγίου και έσβησαν τα χρώματα από τον καιρό, και πάλι δεν πρέπει να το ασπαζόμαστε;

– Ναι, βέβαια! Όταν ασπάζεται ο άνθρωπος με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις άγιες εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι Άγιοι μέσα του. Οι Άγιοι χαίροντα, όταν ξεσηκώνονται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνονται στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός με ευλάβεια τις άγιες εικόνες και ζητάει βοήθεια από τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει μέσα στην καρδιά του όχι μόνον τη χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τον Άγιο, και τοποθετούνται πια στο τέμπλο του Ναού του. Ναός του Αγίου Πνεύματος είναι ο άνθρωπος! Βλέπεις, και κάθε Ακολουθία με τον ασπασμό των εικόνων αρχίζει και με τον ασπασμό τελειώνει . Εάν το καταλάβαιναν αυτό οι άνθρωποι, πόση χαρά θα αισθάνονταν, πόση δύναμη θα έπαιρναν!

 

 

     Ιδιαίτερος λόγος έχει γίνει για τις θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας μας, που επιτελούν πολλά και μεγάλα θαυμαστά γεγονότα. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση ο Ευαγγελιστής Λουκάς ήταν ο πρώτος αγιογράφος. Αυτός, όταν η Υπεραγία Θεοτόκος ζούσε ακόμα, πήρε την ευλογία Της για να την απεικονίσει σε ξύλο. Τότε Άγγελος Κυρίου του έδωσε τρία ξύλα και σ’ αυτά έφτιαξε τις πρώτες τρεις εικόνες. Όταν τέλειωσε την πρώτη την έδειξε στην Παναγία για να του πει τη γνώμη Της. Εκείνη όταν την είδε, του είπε ότι ήταν πολύ καλή, θα έπρεπε όμως να είχε ζωγραφίσει και Τον Ιησού Χριστό ως βρέφος στην αγκαλιά Της και να μην εικονίζεται μόνη Της. Την δεύτερη εικόνα την έφτιαξε με κερί και μαστίχα και την Τρίτη με χρυσό και ασήμι. Όταν είδε και τις τρεις η Παναγία, τις ευλόγησε και ευχήθηκε η χάρις του Ιησού Χριστού να κατοικεί για πάντα σε αυτές.

      Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πολλοί υποστηρικτές της Ορθοδόξου πίστεως πάνω στο θέμα αυτό της τιμής και της προσκυνήσεως των αγίων Εικόνων, μαρτύρησαν ή ομολόγησαν για την αλήθεια κατά την εποχή των Εικονομαχιών.

 

 

 

 

 

 

 

Εικόνες από το διαδίκτυο