Απίστευτο! Έβγαλε το Κόκαλο Από την Γλώσσα της Τρεις Μήνες Μετά

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΟΣ

Μαρίας Σωμαράκης κάτοικος Γρα-Λυγιάς Ιεράπετρας τηλ. 6942703243

         «Ονομάζομαι Μαρία Σωμαράκη, κατοικώ στην Γρα-Λυγιά της Ιεράπετρας και μαζί με όλα τα μέλη της οικογένειας μου, είμαστε εδώ και πολλά χρόνια πνευματικά παιδιά του Γέροντα Ιωαννικίου Ανδρουλάκη, που μαζί με τον Άγιο Χατζή-Ανανία είναι οι προστάτες του σπιτιού μας.

    Περίπου τρεις μήνες νωρίτερα είδα το εξής όνειρο: Ήρθαν στο σπίτι μου δύο ρασοφορεμένα Γεροντάκια τα οποία αναγνώρισα αμέσως, ο ένας ήταν ο Γέροντας Ιωαννίκιος, όπως ακριβώς ήταν πριν πέσει κατάκοιτος στο κρεβάτι και ο άλλος, ο Χατζή-Ανανίας όπως ακριβώς τον βλέπουμε στις αγιογραφίες. Στάθηκαν μπροστά μου και ο Γέροντας Ιωαννίκιος μου είπε, «Μαρία ευτυχώς που ήρθαμε γιατί το σπίτι σου θα έπαιρνε φωτιά και θα καιγόταν» και αμέσως εξαφανίστηκαν.

       Από εκείνη τη στιγμή και μετά το όνειρο δεν έφευγε από το μυαλό μου, ήμουν σίγουρη πως κάτι θα συμβεί και αναρωτιόμουν τι θα ήταν αυτό. Το πρωί άρχισα να ετοιμάζω ψαρόσουπα για μεσημεριανό φαγητό, περιμένοντας όπως κάθε μεσημέρι τα παιδιά και τα εγγονάκια μου. Καθίσαμε για φαγητό και με την πρώτη κουταλιά ένοιωσα ένα κόκκαλο να καρφώνεται με δύναμη στην γλώσσα μου. Παρά τον τόσο πόνο και την μεγάλη ενόχληση που ένοιωθα στην γλώσσα μου, όσο και αν προσπαθούσα δεν μπορούσα να το εντοπίσω και να το βγάλω από εκεί.

    Απελπισμένη ζήτησα βοήθεια από τα παιδιά μου, που με όποιο τρόπο όσο και αν προσπάθησαν δεν κατάφεραν ούτε αυτοί να το εντοπίσουν. Όσο περνούσε η ώρα ο πόνος γινόταν δυνατότερος είχα μεγάλη δυσφορία και με μετέφεραν στο νοσοκομείο. Και εκεί τα ίδια, οι γιατροί εντόπισαν μία πληγή στην γλώσσα μου αλλά όσο και αν προσπάθησαν δεν στάθηκε δυνατόν να βρούνε το κόκκαλο. Απεφάνθησαν πως προφανώς το είχα καταπιεί μου έδωσαν αντιβίωση για την πληγή, παυσίπονα και επέστρεψα στο σπίτι.

        Οι ενοχλήσεις όμως δεν σταματούσαν και πολλές φορές ο πόνος ήταν αφόρητος που δεν μου επέτρεπε ούτε να μασήσω ούτε ακόμα και να μιλήσω. Μην έχοντας άλλη επιλογή επισκέφτηκα μία εβδομάδα αργότερα ιατρό Ο.Ρ.Λ. στο νοσοκομείο του Άγιου Νικόλαου. Παρά την λεπτομερή εξέταση που μου έκανε και εκείνος δεν βρήκε τίποτα απολύτως. Εγώ όμως που ένοιωθα ότι κάτι με ενοχλεί, κάτι βρίσκεται στην γλώσσα μου και πρέπει να φύγει, του ζήτησα επιτακτικά να μου ανοίξει την γλώσσα. Εκείνος μου είπε πως πρέπει πρώτα να διακόψω τα αντιπηκτικά φάρμακα που παίρνω καθημερινά και μετά από έξι ημέρες να επιστρέψω για να προχωρήσει ακίνδυνα στην επέμβαση, έτσι και έγινε.

       Μετρούσα μία μία τις μέρες μέχρι να επιστρέψω στο γιατρό αφού δεν άντεχα άλλο αυτή την κατάσταση. Πήγα στο γιατρό που προχώρησε σε ακτινογραφίες πριν από την επέμβαση ώστε να εντοπίσει που ακριβώς βρισκόταν το κόκκαλο και οι οποίες δεν έδειξαν να υπάρχει ούτε ίχνος ξένου σώματος στην γλώσσα μου. Έτσι εκείνος μου είπε πως δεν πρόκειται να προχωρήσει στην επέμβαση και επέστρεψα στο σπίτι απογοητευμένη και απελπισμένη.

      Οι μέρες περνούσαν αλλά το βασανιστήριο μου συνεχιζόταν, υπήρχαν φορές που νόμιζα ότι θα τρελαθώ, η γνάθος και το κεφάλι μου μούδιαζαν από τους πόνους και νόμιζα πως θα πάθω κανένα εγκεφαλικό. Τρεις μήνες περίπου είχαν περάσει και ένα πρωινό που δεν μπορούσα ούτε από το κρεβάτι να σηκωθώ, σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου το λαδάκι του Αγίου Χατζή-Ανανία από την ακοίμητο κανδήλα του.

   Σταύρωσα τη γλώσσα μου με το λαδάκι και ξαπλωμένη προσευχόμουν και έλεγα: “Παναγία μου και Άγιε Χατζή-Ανανία, ξέρω ότι το κόκκαλο είναι μέσα στην γλώσσα μου και μόνο Εσείς μπορείτε να με απαλλάξετε από αυτό και να με λυτρώσετε από το μαρτύριο μου”. Δεν πέρασαν δύο λεπτά και κατάλαβα ότι κάτι υπήρχε στο στόμα μου, έβαλα τα δάκτυλα μου και έπιασα ένα κόκκαλο περίπου πέντε εκατοστών και χοντρό όπως μία οδοντογλυφίδα. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Ένα κόκκινο σημάδι φάνηκε στην πάνω μεριά της γλώσσας και όλες οι ενοχλήσεις εξαφανίστηκαν.

     Δεν είναι η πρώτη φορά που κάτι θαυμαστό συμβαίνει στην οικογένεια μου. Νοιώθουμε ευλογημένοι, δοξάζουμε και υμνούμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο και καθημερινά προσευχόμαστε και ευχαριστούμε τους προστάτες μας, Άγιο Χατζή-Ανανία και Γέροντα Ιωαννίκιο.»

Τις πρεσβείες τους να έχουμε!