Υπομονή, η Μέγιστη Αρετή για Δημιουργία, Ευλογία και Σωτηρία!

               Κυριακή 28 Ιουλίου 2019.  Κυριακής ΣΤ’ Ματθαίου. Εορτή της Ορθοδοξίας: Οι Άγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμένας οι Απόστολοι και Διάκονοι. Ο Όσιος Παύλος ο Ξηροποταμινός. Η Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Ευαγγελική Περικοπή: Κατά Ματθαίον θ’ 1-8, η θεραπεία ενός παράλυτου. Απόστολος: Επιστολή Αποστόλου Παύλου Προς Ρωμαίους, ιβ΄ 6-14, νέα ζωή στο Χριστό και κανόνες χριστιανικής ζωής. 

 

 

 

Ευαγγελικό Κήρυγμα

 «Τη θλίψει υπομένοντες»

(Στη θλίψη να έχετε υπομονή και γενναιότητα)

 

 

                Αγαπητοί μου αδελφοί.  

Σήμερα ο Απόστολος Παύλος μας κάνει λόγο για την υπομονή την οποία πρέπει να έχουμε όλοι μας. Στις θλίψεις της ζωής, στις σωματικές ταλαιπωρίες, μα και στις ψυχικές περιπέτειες, να είστε υπομονετικοί, έτσι μας γράφει. Είναι το τέλειο φάρμακο η υπομονή. Κάνει για κάθε αρρώστια. Βασίλισσα των αρετών θα μπορούσε να την ονομάσει ο οποιοσδήποτε. Από υπομονή έχετε ανάγκη, θα μας πει και σε μας ο μεγάλος Απόστολος των εθνών Παύλος. Πράγματι. Ποιος είναι εκείνος που δεν χρειάζεται αυτό το εφόδιο της ζωής; Ποιος έχει την τέλεια υπομονή;

            Όλοι μας συνιστούμε την υπομονή, όλοι όμως δεν υπομένουμε. Μόλις μας συμβεί οτιδήποτε, αμέσως δυσανασχετούμε. Παραπονιόμαστε. Γι’ αυτό σήμερα ο Απόστολος Παύλος μας συνιστά στις δοκιμασίες και στις θλίψεις μας να είμαστε υπομονετικοί. «Τη θλίψει υπομένοντες» μας γράφει και μας προτρέπει. Και αυτά που έγραψε τα εφάρμοζε πρώτα ο ίδιος. Γι’ αυτό και μπορούσε να λέει στο μαθητή του τον Τιμόθεο: «Συ παρηκολούθηκάς μου τη υπομονή». Μύρια όσα έπαθα. Σε όλα όμως έδειξα υπομονή όπως γνωρίζεις πολύ καλά, συ που με έχεις παρακολουθήσει από κοντά.

            Όμως, ποιος δεν θυμάται αυτή τη στιγμή ή δεν του έρχεται στο μυαλό τον άλλο πρωταθλητή της υπομονής, που έχει να μας θυμίσει και η Παλαιά Διαθήκη; «Την υπομονή Ιώβ ηκούσατε» θα μας έλεγε και πάλι ο Απόστολος Ιάκωβος. Αυτός ο «μέγιστος της υπομονής αθλητής», όπως τον ονομάζει χαρακτηριστικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όταν είδε εκείνη τη λαίλαπα να ξεσπά επάνω στο σπιτικό του και να μένει μόνος, γυμνός και πληγωμένος επάνω στην κοπριά, δεν εγόγγυσε, αλλ’ ύψωσε τα χέρια και τα μάτια του στον ουρανό και είπε: «ως τω Κυρίω έδοξεν ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».   

                Ακόμη ένας άλλος αθλητής της υπομονής είναι και ο Ιωσήφ, το παιδί του Ιακώβ, που στον κατατρεγμό που υπέστη από τα αδέλφια του και στις συκοφαντίες των κυρίων του, «σιγά καθάπερ και ο Χριστός». Υπομένει ο Πάγκαλος Ιωσήφ, μα υπομένει και ο βασιλιάς Δαβίδ τον φθονερό βασιλιά Σαούλ, που τον καταδιώκει μέχρι θανάτου. Υπομένει ο Ιερεμίας και οι άλλοι προφήτες που καταδιώκονται. Υπομένει ο παραλυτικός της Βηθεσδά που τριανταοκτώ χρόνια ήταν επάνω στο κρεβάτι της αρρώστιας του. Υπομένουν όλοι όσοι είχαν μέσα στην καρδιά τους Εκείνον ο οποίος «ως πρόβατον επι σφαγήν ήχθη» και υπέστη τόσες κακώσεις και τόσα πάθη.

 

    Γνωρίζουμε ότι στους αθλητές που αγωνίζονται πραγματικά, αναμένουν τα στεφάνια και τα βραβεία της νίκης. Αλλά και στους υπομονητικούς ανθρώπους αναμένονται όχι απλώς ένα στεφάνι αλλά «των στεφάνων η κορωνίς», το λαμπρότερο των βραβείων. Γι’ αυτό «μακαρίζομεν τους υπομένοντας». Τους θαυμάζουμε και τους ενδυναμώνομαι γιατί με αυτή τους την υπομονή και την πράξη τους, αναδεικνύονται τέλειοι και ολοκληρωμένοι Χριστιανοί. Τους θεωρούμε ευτυχείς, γιατί όπως ο Χριστός στον πολύαθλο Ιώβ έδωσε ένα τέλος ένδοξο και στον Απόστολο Παύλο ένα στεφάνι αμαράντινο, έτσι θα δώσει και σε κάθε υπομονητικό άνθρωπο την ευτυχία και τη μακαριότητα. «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» μας λέει ο ίδιος Χριστός.

            Η σωτηρία των ψυχών μας λοιπόν είναι ο πρώτος και μέγιστος καρπός της υπομονής. Με την υπομονή φυλάσσουμε και την εξουσία επάνω στον εαυτό μας. Διατηρούμε την κυριαρχία στο λογικό μας και την εποπτεία στις σκέψεις μας. Απομακρύνουμε από μέσα μας την εμπάθεια και την ταραχή. Αλήθεια, πόσες φορές που δείξαμε υπομονή και συγκρατήσαμε τη γλώσσα μας να μη δώσει κάποια καυστική απάντηση ή τότε που δείξαμε γλυκύτητα στον διπλανό μας, πνίγοντας τους εκνευρισμούς μας, η προσπάθειά μας αυτή δεν είχε σαν καρπό της τη χαλάρωση των παθών και το μαλάκωμα των άγριων καταστάσεων; Ή ζωή των οικογενειών έχει τόσα πολλά να μας διδάξει.

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Έτσι είναι λοιπόν, να μπορέσουμε να διαπιστώσουμε ότι η καρποφορία του δέντρου της υπομονής είναι πολυποίκιλη. Σωτηρία ψυχής, κυριαρχία χαρακτήρος, πρόληψη χειρότερων κακών, είναι μερικά απ’ όσα το θείο αυτό δέντρο μας προσφέρει. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι καρποί. Παράγει και άλλους. Τίποτα μεγάλο μέσα στην ιστορία δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς την υπομονή. Έργα τέχνης, αθάνατα μνημεία, αριστουργήματα πνευματικής παραγωγής, είναι αποτελέσματα αυτής της αρετής. Και ακόμα με τη σμίλη της υπομονής θα διορθώσουμε τον δύσκολο χαρακτήρα μας, ώστε να γίνει άξιος για τον τόπο της «υπομονής των αγίων»,  για την βασιλεία των ουρανών.  Αμήν!

 

 

 

π. Ε.Ι.Ρ.

 

 

 

 

Εικόνες από το διαδίκτυο