Τόση Αγάπη και Αλήθεια για Την Παναγία σε Λίγες Γραμμές
Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019. Δεκαπενταύγουστος. Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Εορτή της Ορθοδοξίας: Η Ανάμνηση Θαύματος Υπεραγίας Θεοτόκου. Ευαγγελική Περικοπή: Κατά Λουκά: ι΄38-42, η επίσκεψη στην οικία της Μάρθας και της Μαρίας. Η αληθινή μακαριότητα. Απόστολος: Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Φιλιππήσιους,β΄5-11, η χριστιανική ταπεινοφροσύνη.
Κήρυγμα
«Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών Σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη» (Ψαλ. μδ’ 10).
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Όλος ο μήνας Αύγουστος , τον οποίον διανύομεν, χαρακτηρίζεται κυρίως από μία εορτή. Την εορτή της κοιμήσεως της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Μία ξεχωριστή γιορτή μέσα στο καλοκαίρι. Ένα Πάσχα ξεχωριστό. Ένα Πάσχα διαφορετικό. Χωρίς αμφιβολία και χωρίς ενδοιασμούς. Η Κοίμηση της Παναγίας είναι πολυύμνητος εορτή. Η Παναγία μας εορτάζει και τιμάτε πολλές φορές το χρόνο, όσο κανένας άγιος και αγία. Αλλά αυτή η εορτή του καλοκαιριού είναι διαφορετική από όλες τις άλλες.
Την Παναγία μας την Τιμούν και την σέβονται και μη Ορθόδοξοι. Είναι μια εορτή διαφορετική, ξεχωριστή, από τις άλλες εορτές του ενιαυτού. Γι’ αυτήν είναι το λαμπρότερο γεγονός της ζωής της είναι η κοίμηση της, είναι η μετάσταση της στους ουρανούς. Θα πάει να συναντήσει το Παιδί της, το μονάκριβο Υιόν Της. Τίποτα άλλο από την επίγειο ζωής της δεν εορτάζεται τόσο πάνδημα και τόσο πανηγυρικά, όσο η Κοίμηση της, από το κόσμο τούτο και η Μετάσταση της. Και ενώ ο χαρακτήρας είναι πένθιμος, λυπηρός με δάκρυα, θα μπορούσαμε να πούμε, όλα αυτά σβήνουν και γίνονται πανηγυρικά, χαρμόσυνα, ακούσματα και γεγονότα, ακόμα και οι ύμνοι που ψάλλονται από την Αγία μας Εκκλησία προς τιμή Της, ευφραίνουν την οικουμένη, την ψυχή μας, όπως και ο υμνωδός έγραψε: «Τη ενδόξω κοιμήσει σου ουρανοί επαγάλλονται. Και αγγέλων γέγηθε τα στρατεύματα. Πάσα η γη δε ευφραίνεται».
Ναι! Ευφραίνεται σήμερα ο λαός μας, ο περιούσιος λαός του Θεού, εκείνοι που την αγαπούν και την σέβονται, ολόκληρη η οικουμένη. Και αυτό το βλέπουμε σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, στα μοναστήρια μας και σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, που υπάρχει ναό προς τιμή της αλλά και μη. Οι άνθρωποι πηγαίνουν ευλαβικά, με σεβασμό να την ευχαριστήσουν, να την χαιρετήσουν, να τις εναποθέσουν τα προβλήματα τους και αυτό που τους απασχολεί… Κρατούν στα χέρια τους, τους άρτους, το λάδι, την λαμπάδα, το κερί, το νάμα, το λιβάνι, το πρόσφορο και τις τα προσφέρουν. Πηγαίνουν στους ναούς να ακούσουν τις Παρακλήσεις της, όλες αυτές τις ημέρες, τις θείες Λειτουργίες που γίνονται προς Τιμή της. Αλλά και στα εννιάμερα της, στις είκοσι τρείς (23) Αυγούστου και τότε οι άνθρωποι και πάλι θα την τιμήσουν με την παρουσία τους και θα γίνουν μεγάλα πανηγύρια και εορτασμοί. Γιατί η Κοίμηση της Παναγίας είναι υπόθεση όλων. Όχι των λίγων μόνο, αλλά των πολλών και είναι χαρά και ευφροσύνη για όλους μας. Η Παναγία δεν μεσίτευε μόνο στην γη όταν ήταν στον Υιό Της για μας, αλλά μεσιτεύει και στον ουρανό τώρα που είναι. Τον παρακαλεί, δέεται και προσεύχεται για μας και τις αμαρτίες μας. Δεν εγκαταλείπει ποτέ τους ανθρώπους, και πολύ δε περισσότερο αυτούς που πραγματικά την επικαλούνται στην ανάγκη τους, κάθε στιγμή της ζωής τους, καθημερινά στις προσευχές τους και στη ύπαρξη τους. Γι’ αυτό και εμείς πάντα πρέπει να την επικαλούμαστε, να φωνάζουμε το όνομα Της, να της λέμε το πρόβλημα μας, τον πόνο μας και ότι άλλο μας απασχολεί και εκείνη γνωρίζει τι πρέπει να κάνει. Είναι Εκείνη που ακούει γρήγορα και σπεύδει να βοηθήσει.
Στην Παναγία μας έχουμε τα θάρρη μας. Εναποθέτουμε τη ζωή και την ύπαρξη μας. Την Παναγία και τους αγίους μας παρακαλούμε, σε κάθε μας πρόβλημα. Την Παναγία μας φωνάζουμε στις δύσκολες στιγμές μας, Παναγία τρέξε, Παναγία βοήθησε, σώσε τον κόσμο, βοήθησε τα παιδιά μας, τους ανθρώπους μας, τους συγγενείς μας και σε οτιδήποτε πρόβλημα και αν έχουμε εκείνην επικαλούμαστε, εκείνη φωνάζουμε, σε ‘κείνην απευθυνόμαστε. Είναι το πιο γλυκό όνομα που μπορούμε να ακούσουμε, ΠΑΝΑΓΙΑ! ΠΑΝΑΓΙΑ μου! ΠΑΝΑΓΙΑ!!!
Είναι το αποκορύφωμα της δόξης της σήμερα. Ενώ φεύγει από τη γη και πηγαίνει στον ουρανό, δεν αποχωρίζεται τη γη και τους ανθρώπους. Δεν χωρίζεται. Δεν αποκόπτεται από αυτόν. Δεν αποχωρίζεται τον κόσμο. Η Παναγία μας δοξάστηκε, όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της είπε για το χαρμόσυνο γεγονός, αλλά και ότι εκείνη ήταν η μοναδική εκλογή από το Θεό, πήρε την χάρη που της έκαμε ο Ύψιστος να την καταστήσει Μητέρα του Υιού Του. Δοξάστηκε και όταν πολλοί άγγελοι ήταν στο σπήλαιο την Βηθλεέμ και ανέμελπον τη γέννηση του Μονογενούς Της. Δοξάστηκε και δοξάζεται όταν τα στόματα των ευλαβών χριστιανών πιστεύουν και λένε σε Αυτήν: «το μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας». Δοξάζεται όταν και εμείς ως άνθρωποι αγαπάμε τον Υιόν Της, προσπαθούμε να σεβόμαστε τους Όρους και τις Εντολές που ο Ίδιος μας άφησε ως παρακαταθήκη με τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες. Αλλά και η Παναγία, ήταν δόξα επίγειος και ανθρώπινη, μόνο προοίμιο της πραγματικής, της ουράνιας δόξας, η οποία την περίμενε. Η Αειπάρθενος Κόρη, η Θεομήτωρ Μαρία τώρα αποκαθίσταται στην δόξα της. Κοιτάξτε την! Φεύγει απ’ τον κόσμο, τη γη και πορεύεται προς τα άνω βασίλεια, στον ουρανό. Την συνοδεύουν οι άγιοι άγγελοι και αρχάγγελοι και η θέση της στον ουρανό μας την υπενθυμίζει η προφητεία του ψαλμωδού: «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».
Αυτή η ουράνια δόξα της Παναγίας αντανακλάται και στη γη. Μπορεί κάποιος αυτό να το αρνηθεί; Να το αμφισβητήσει; Είναι κάποιος που δεν μπορεί να το πιστέψει; Ας θυμηθούμε μεγάλα ονόματα γυναικών, όπως βασίλισσες του κόσμου τούτου, που ήρθαν και σε βάθος χρόνου ξεχάστηκαν, λησμονήθηκαν. Η Παναγία μας, ήρθε στον κόσμο για να μείνει και να βοηθήσει το ανθρώπινο γένος. Να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τον άνθρωπο, αφού και αυτή από το ανθρώπινο γένος προέρχεται και είναι. Γι’ αυτό και στο απολυτίκιο της γράφει: «εν τη κοιμήση τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε..» Το όνομα Της μνημονεύεται τόσους αιώνες και θα μνημονεύεται μέχρι την συντέλεια του κόσμου τούτου. Ήρθε για να γίνει η γέφυρα μεταξύ του κόσμου, του ουρανού και της γης. Ήταν εκείνη που μπόρεσε να γεννήσει τον Μεσσία του κόσμου, «στην Γαστέρα της», τον Χριστό.
Η μεγάλη Μάνα μας δεν εγκαταλείπει ποτέ τα παιδιά της, τον κόσμο, για κανένα λόγο. Εμείς μπορεί πολλές φορές να την πληγώνουμε, να την στενοχωρούμε με τις αστοχίες μας, με τα προβλήματα μας και τις βλασφημίες που λέμε για το Πρόσωπο Της. Αλλά Εκείνη, μας περιμένει να μετανοήσουμε, να γυρίσουμε, να αλλάξουμε ζωή, να γυρίσουμε στην πίστη του Χριστού, των Πατέρων μας και την Εκκλησία Του. Προσπαθεί να μας σώσει από την αμαρτία και το κακό που βασανίζει και ταλανίζει τον σημερινό άνθρωπο. Να μας βοηθήσει σε κάθε πρόβλημα που συναντάμε αλλά και στις παγίδες που βάζει ο Διάβολος σε μας. Ακόμα μας προστατεύει, δέεται και παρακαλεί τον Υιό Της για την σωτηρία του κόσμου και των ανθρώπων.
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Η Μάνα η Μεγάλη Μάνα, η Παναγία μας. Είναι εκεί και μας περιμένει. Βρίσκεται στον ουρανό μαζί με τον Υιό Της. Όλους μας περιμένει. Γι’ αυτό και όταν φύγουμε από αυτόν τον μάταιο και ψεύτη κόσμο, είναι Εκεί! Είναι Εκείνη που με τον άγγελο μας, βοηθάει, παίρνει την ψυχή μας και την πάει στο θρόνο Του Θεού και τον παρακαλεί για να την σώσει. Μας προστατεύει την ψυχή μας, γιατί τότε δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς τίποτα. Εκείνη όμως μπορεί, γι’ αυτό και το πράττει, με χαρά και αγάπη. Αλλά τώρα ας την παρακαλέσουμε να ανακουφίσει αυτούς που κοπιάζουν, να παρηγορήσει αυτούς που πενθούν, να θεραπεύσει τους ασθενείς και τους αρρώστους μας. Είναι το λιμάνι για τους χειμαζομένους, είναι η άφεση σε αυτούς που αμαρτάνουν και είναι έτοιμη να βοηθήσει όλους εκείνους που την παρακαλούν και ζητούν τη προστασία και τη βοήθεια Της. Ας μην την λησμονούμε ποτέ! Να την παρακαλούμε και να την ενοχλούμε για οτιδήποτε και αν έχουμε. Μας περιμένει όλους… μην το ξεχάσουμε αυτό αδελφοί μου ποτέ! Αμήν!
π. Ε.Ρ.