Ποια η Πρώτη Εντολή του Χριστού;

      Κυριακή 23  Φεβρουαρίου 2020.  Κυριακής των Απόκρεω. Μνεία της δευτέρας και ενδόξου παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Άγιος Πολύκαρπος ο Επίσκοπος Σμύρνης και Ιερομάρτυρας. Κατά Ματθαίο: Η κρίση των εθνών. Ευαγγέλιο Κατά Ματθαίο: κε’31-46. Απόστολος Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, η’8-13.  Σχετικά με τα ειδωλόθυτα και τα δικαιώματα του αποστόλου. 

 

Ευαγγελικό Κήρυγμα

«Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα, ή διψώντα, ή ξένον, ή γυμνόν

ή ασθενή ή εν φυλακή και ου διηκονήσαμεν σοι;»

 

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Σήμερα είναι ξαφνιασμένοι οι άδικοι άνθρωποι, γιατί τους ονομάζει «κατηραμένους» ο δίκαιος Κριτής στην Δευτέρα Παρουσία Του, ρωτούν: «Κύριε πότε σε είδομεν πεινασμένο ή διψασμένο ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή φυλακισμένο και δεν σε υπηρετήσαμε;». Τότε θα αποκριθεί σ’ αυτούς ο Κύριος: «Αλήθεια σας λέω. Εφ’ όσον δεν εκάματε τα καλά έργα σ’ ένα απ’ αυτούς που ο κόσμος τους θεωρεί πολύ μικρούς , ούτε σ’ εμένα το εκάματε».  Παραλείψατε να κάνετε έργα πραγματικής αγάπης. Μείνατε στα λόγια και στις θεωρίες. Ή δείξατε αγάπη σε πλουσίους, σε συγγενείς, σε φίλους σας. Ξεχάσαμε όλοι μας το άρρωστο παιδί, τον διψασμένο διαβάτη, τον φυλακισμένο πατέρα, την πεινασμένη μοναχική γερόντισσα, που τουρτούριζε μέσα στο σπίτι της.

            Πόσο διαφορετικά θα έκαναν όλοι που θα καταδικαστούν «εις κόλασιν αιώνιον», εάν γνώριζαν και πίστευαν, ότι στο πρόσωπο του φυλακισμένου, του αρρώστου, του πεινασμένου, του διψασμένου, είναι ο ίδιος ο Χριστός; Πολλοί σημερινοί Χριστιανοί, όταν ακούν για αμαρτήματα και για την ανάγκη εξομολογήσεως, λένε: Τι να πάω να πω; Δεν σκότωσα, δεν έκλεψα, δεν ατίμασα κανένα. Περιορίζουν δηλαδή σε τρία με τέσσερα πράγματα, τα αμαρτήματα εκείνα για τα οποία κανείς πρέπει να εξομολογηθεί.

            Μερικοί άλλοι, αναφέροντας τις εντολές του Μωσαϊκού Δεκαλόγου, λένε σαν τον νεανίσκο εκείνο που πλησίασε τον Κύριο. Όλα αυτά τα έχω τηρήσει, τα «ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις» κλπ. Μένουν στην ηθική του δεκαλόγου, στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.

            Όμως ο Χριστός ήλθε για να συμπληρώσει τον Νόμο και όσα δίδαξαν οι Προφήτες. Και μέσα στον τέλειο Νόμο της Καινής Διαθήκης μας μιλάει και στη σημερινή περικοπή για τις παραλείψεις μας στη μεγάλη εντολή της αγάπης. Αμαρτία δεν είναι μόνο να κλέψεις, να σκοτώσεις, να ψευδομαρτυρήσεις, αλλά και όταν παραλείπεις να δείξεις την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου σ’ ένα παιδί που κινδυνεύει.

 

 

            Τι θα λέγατε π.χ. για μια μάνα που παρέλειψε από αμέλεια να πάρει τα αναγκαία μέτρα για να μη πάθουν κακό τα παιδιά της, από οτιδήποτε; Δεν είναι ένοχη για το αμάρτημα αυτό της παραλείψεως; Ασφαλώς και είναι ένοχη και ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων. Γι’ αυτό και ο αδελφόθεος Ιάκωβος τονίζει στην επιστολή του: «ειδότι ουν καλόν ποιείν και μη ποιούντι, αμαρτία αυτώ εστίν» (δ’17). Δηλαδή, εκείνος που γνωρίζει πιο είναι το καλό και μπορεί να το πραγματοποιήσει, αλλά δεν το κάνει, διαπράττει αμαρτία.

            Αγαπητοί μου αδελφοί.

Μετά από τις αλήθειες αυτές της Καινής Διαθήκης, εάν κάνουμε καλή αυτοκριτική για το χρόνο, το μήνα ή για την εβδομάδα που πέρασε, θα βρούμε αρκετά ή πολλά αμαρτήματα παραλείψεων στην πρώτη εντολή της αγάπης. Για τον συνάδελφο π.χ. που ήταν άρρωστος στο Νοσοκομείο, η συνείδησή μου θα με κατηγορήσει ότι έμεινα αδιάφορος. Για το πένθος που είχε γνωστή οικογένεια, δεν έδειξα την συμπαράσταση που έπρεπε. Για το παραστράτημα του παιδιού της γειτόνισσας, ενώ μπορούσα να βοηθήσω είπα: δεν βαριέσαι καημένε, κοίταξε τον εαυτό σου.

            Για την γνωστή μου, που πήγε και έκανε έκτρωση και σκότωσε το σπλάχνο της, το παιδί της, ενώ μπορούσα να την εμποδίσω, δεν την βοήθησα. Για τον γείτονα που βασανίζεται από τις αδικίες και τις συκοφαντίες φθονερών ανθρώπων, που δεν πήρα το μέρος του και δεν τον στήριξα στα δίκαια του. Γιατί δεν φρόντισα να συμφιλιώσω δυο συγγενείς, που έχουν κακία και έχθρα μεταξύ τους για κληρονομικές διαφορές. Γιατί δεν μίλησα για τον Χριστό και τη λυτρωτική αλήθεια του Ευαγγελίου Του, σε μια συντροφιά νέων ανθρώπων, που έλεγαν «περί ανέμων και υδάτων». Γιατί έδειξα ασυμπάθεια και ασπλαχνία στο ζητιάνο, στο φτωχό, στο ορφανό παιδί….

            Ας φροντίσουμε, λοιπόν αδελφοί μου, με μια τίμια και ειλικρινή αυτοκριτική να δούμε και να διορθώσουμε τα αμαρτήματα των παραλείψεών μας. Και ας εργαζόμαστε με επιμέλεια και με πληρότητα τα έργα της αγάπης.  Αμήν!

 

 

 

π. Ε.Ρ.

 

 

 

 

 

Εικόνες από το διαδίκτυο