Τι Διδάσκει ο Χριστός για Εργοδότες και Εργαζόμενους (video)
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021. Κυριακής ΙΑ Ματθαίου. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Προφήτης Ζαχαρίας και η σύζυγος του Ελισάβετ οι γονείς του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού. Ευαγγέλιο: Κατά Ματθαίο ιη΄ 23-35. Η παραβολή του δούλου που δε συγχωρούσε. Απόστολος: Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Κορίνθιους Α’, θ’ 2-12. Τα δικαιώματα του αποστόλου.
Το ακόλουθο Κήρυγμα το αντλήσαμε από το κανάλι το YouTube του sillogos amiras, όπου μπορεί ο κάθε ένας ελεύθερα να επισκεφτεί και να εγγραφή. Είναι από τον Καθεδρικό Ναό Αγ. Γεωργίου Ενορίας Αμιρά Βιάννου, με Εφημέριο τον π. Εμμανουήλ Ραπτάκη.
Αποστολικό Κήρυγμα
«Ου φιμώσεις βουν αλοώντα. Μη των βοών μέλει τω Θεώ;»
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Εδώ δεν μας μιλάει για τα φίμωτρα που έβαζαν σε προηγούμενες εποχές οι άνθρωποι στα ζώα τους. Αλλά μας μιλάει για την καταπίεση την οποία κάποιοι άνθρωποι περνάνε από του ανθρώπους τους οποίους εργάζονται. Ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης όριζε να μην φιμώνουν το στόμα του βοδιού, που αλωνίζει, για να μπορεί ελεύθερα το ζώο να τρώει από τα στάχυα, που τα πατεί όλη την ημέρα, για να τριφτούν. Ο Απόστολος Παύλος όμως στη σημερινή περικοπή μεταφέρει τη διάταξη αυτή στις σχέσεις αυτού με τους πιστούς, στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων και την εφαρμόζει στο θεόσδοτο δικαίωμα της αμοιβής του εργαζομένου. «Μη των βοών μέλει τω Θεώ; Ή δι’ ημάς πάντων λέγει; Δι’ ημάς γαρ εγράφη».
Το θέμα αυτό είναι και στις ημέρες μας ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Απασχολεί χιλιάδες ανθρώπων, που ενώ εργάζονται και μοχθούν δεν αμείβονται για τους κόπους και τις υπηρεσίες τους ή παίρνουν μισθούς πείνας, όταν δεν τους χάνουν κι’ αυτούς.
Ο νόμος του θεού φωνάζει. Και τι μας φωνάζει; «Ου φιμώσεις βουν αλοώντα». Αλλά και ο Απόστολος Παύλος βλέποντας αλληγορία κάτω από την εντολή αυτή λέει, ότι δεν πρέπει να αφήσεις νηστικό αυτόν, που εργάζεται στην εργασία σου, αλλά να τον βοηθήσεις εκεί που μπορείς και όσο μπορείς….
Και όμως! Πόσο αντίθετη είναι η σημερινή πραγματικότητα! Πόσοι δεν φιμώνουν με απάνθρωπα φίμωτρα όχι τα ζώα τους, αλλά τους ανθρώπους που εργάζονται γι’ αυτούς ή για το σύνολο της κοινωνίας! Ποιος δεν το βλέπει; Ποιος δεν το καταλαβαίνει; Υπάρχουν υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, που ενώ μοχθούν και λιώνουν στο πολύπλευρο και πολύμοχθο έργο της αγωγής της νέας γενιάς, της πνευματικής καλλιέργειας και διαποιμάνσεως του λαού, της ποικίλης εξυπηρέτησης της κοινωνίας, όμως δεν αμείβονται ικανοποιητικά. Προσφέρουν, εξυπηρετούν, θυσιάζονται και από το άλλο μέρος πεινούν και υποφέρουν!
Όσοι όμως είναι υπεύθυνοι για μια τέτοια μεταχείριση των εργαζομένων, ας ακούσουν άλλη μια φορά τη ρητή προσταγή του Θεού: «Ου φιμώσεις βουν αλοώντα». Τα φίμωτρα της αδικίας πρέπει να πέσουν! Οι άνθρωποι οι οποίοι εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους πρέπει να σταματήσουν. Γιατί κάθε εργαζόμενος έχει θεόσδοτο το δικαίωμα της αμοιβής των κόπων του.
Ο Απόστολος Παύλος συνεχίζει και γράφει: «Τις φυτεύει αμπελώνα και εκ του καρπού αυτού ουκ εσθίει; Ή τις ποιμαίνει ποίμνην και εκ του γάλακτος της ποίμνης ουκ εσθίει;» Η μόνη απάντηση είναι, ότι εκείνος που μοχθεί σε ένα έργο, έχει φυσικό το δικαίωμα να απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός, όταν οι μαθητές του επρόκειτο ν΄ αρχίσουν το πολύμοχθο έργο της διαδόσεως του Ευαγγελίου, διεκήρυξε τον απαράβατο νόμο: «Άξιος ο εργάτης της τροφής αυτού» (Ματθ. Ι’ 10). Ο δίκαιος μισθός είναι απαράγραπτο δικαίωμα κάθε εργαζομένου.
Όποιος λοιπόν, έχει υπό την δικαιοδοσία του εργαζομένους, ας προσέξει πολύ. Αν μέχρι τώρα, παρασυρόμενος από την ιδιοτέλειά του, αδικούσε τους υπαλλήλους του, τους εργάτες και υπηρέτες του, απ’ εδώ κι’ εμπρός πρέπει να αλλάξει τακτική. Να αμείβει τους εργάτες του με μέτρο τη δικαιοσύνη και τη αγάπη του Χριστού. Αυτό είναι το χρέος του. Εκείνος όμως που δεν θέλει να συμμορφωθεί με την προσταγή αυτή της δικαιοσύνης, ας έχει υπ’ όψιν του, πως δεν μπορεί να στερεί το δικαίωμα της αμοιβής του εργάτη χωρίς συνέπειες. Και αν οι αδικημένοι εργάτες του δεν καταφύγουν στους ανθρώπινους νόμους, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, θα έχει να κάνει με τον ζωντανό και αληθινό θεό, που είναι ο προστάτης των αδικουμένων. Το λέει αυτό καθαρά το Πνεύμα του Θεού: «Ο μισθός των εργατών, που θέρισαν τα χωράφια σας, τον οποίον εσείς κρατήσατε, φωνάζει δυνατά και οι κραυγές των αδικουμένων θεριστών έχουν φθάσει στα αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου» (Ιακ. Ε’ 4).
Αδελφοί μου.
Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός και απαράδεκτο να υπάρχουν άνθρωποι, που μοχθούν στα ποικίλα υλικά ή πνευματικά έργα της κοινωνικής ζωής και να φέρουν σαν άλογα ζώα το φίμωτρο της άδικης αμοιβής. Δεν είναι λογικό και δίκαιο να ζητάμε από τους εργάτες μας ευσυνείδητη και πολλή εργασία και η αμοιβή τους να είναι πενιχρή και ασήμαντη. Είναι χρέος χριστιανικής αγάπης και αλληλεγγύης να αγωνιζόμαστε, για να λιγοστεύουν και να εξαφανίζονται από τις ανθρώπινες κοινωνίες μας τα απάνθρωπα φίμωτρα της άδικης αμοιβής. Αμήν!
π. Ε.Ρ.