Με Αγάπη, Επιμονή και Θυσία, κατακτάς τη νίκη του Καλού.

     Η Κυριακής 4 Μαρτίου, β΄ εβδομάδα των Νηστειών, ονομάζεται η Κυριακή του Παραλυτικού σύμφωνα με το θέμα της Ευαγγελικής Περικοπής Κατά Μάρκ. Β΄1-12.   Απόστολος Εβρ. α΄ 10 – θ΄3.

 

Το Κήρυγμα

«Έρχονται προς αυτόν  παραλυτικόν φέροντες…»

            Αγαπητοί μου, αδελφοί.

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας δείχνει την δραματική κατάσταση που περνούσε ο παραλυτικός. Ήταν ένας άταφος νεκρός, ανίκανος να κάνει οτιδήποτε και φυσικά να πλησιάσει τον Παντοδύναμο Κύριο που βρισκόταν σ’ ένα σπίτι στην Καπερναούμ. Για να μετακινηθεί έπρεπε να βρεθούν άνθρωποι με αρετή και αγάπη. Την αρετή της αγάπης και της επιμονής για την επιτυχία του καλού. Έτσι λοιπόν βρέθηκαν τέσσερις πονόψυχοι συνάνθρωποι του που τον μετέφεραν πάνω σ’ ένα πρόχειρο κρεβάτι. Τα εμπόδια που συναντούν δεν τους σταματούν με κανένα τρόπο. Μέχρι να κάνουν αυτό το οποίο θέλουν. Και πιο είναι αυτό; Να πράξουν το καλό και το σωστό.

            Πολλές φορές ενώ αρχίζουμε ένα καλό έργο για τον πλησίον μας, για τον αδελφό μας κάποια στιγμή το αφήνουμε στη μέση. Πόσες φορές όμοιοι με τους τέσσερις ανθρώπους της αγάπης και της θυσίας της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ξεκινήσαμε για να προσφέρουμε κάτι σε κάποιον αδελφό μας που υποφέρει! Και όμως, παρά τον ενθουσιασμό μας, γυρίσαμε πίσω άπρακτοι, όταν μπροστά μας συναντήσαμε μικρά ή μεγάλα εμπόδια! Μια σκέψη μας, μια μεμψιμοιρία του ανθρώπου μας ή του συνεργάτη μας, μας σταμάτησε, δεν μας άφησε να βοηθήσουμε στην ανάγκη τον αδελφό μας, να του δείξουμε το ενδιαφέρον μας και την αγάπη μας που τόσο τα χρειαζόταν. Πόσες άλλες φορές που έπρεπε να παρηγορήσουμε κάποιον, να συμπαρασταθούμε στον πόνο και την συμφορά του! Πόσες δυσκολίες συναντάει κανείς στη ζωή του! Πόσα εμπόδια από γνωστούς και φίλους. Όταν δεν έχει και την υπομονή για το καλό, την αγάπη και την θυσία τότε υποχωρεί.

            Άλλες πάλι φορές δεν σταματήσαμε, ενώ θέλαμε να βοηθήσουμε και να προσφέρουμε ηθική συμπαράσταση στον συνάνθρωπο μας! Σ΄ ένα παιδί που έμπλεξε με κακές παρέες και παρασύρθηκε, σ’ ένα συγγενή μας που στο σπίτι του συγκλονιζόταν από διαφωνίες, στον φίλο μας, στον συνάδελφο μας που τον τρώει το άγχος και η απογοήτευση. Και αυτά γιατί συναντήσαμε τη σκληρή αντίσταση τους, ή ακόμα προβληματιστήκαμε από τα σχόλια που ακούσαμε από τον ένα ή τον άλλο.

            Πολλές υποχωρήσεις μας συμβαίνουν καθημερινά. Ενώ γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού και ξέρουμε ποιο είναι το καθήκον μας. Ξεχνάμε ότι ο δρόμος της καταστροφής είναι στρωμένος με καλές αποφάσεις πουν δεν πραγματοποιήθηκαν. Ίσως πάλι άλλοτε να έχουμε αρχίσει μαζί με άλλους μια καλή προσπάθεια. Ένα κοινωνικό ή φιλανθρωπικό έργο. Για την τόνωση και υλική συμπαράσταση των γύρω μας. Άλλα όπως σε κάθε καλό έργο, παρουσιάζονται και σ’ αυτό δυσκολίες. Κάποιοι γύρω μας, δήθεν με συνετό τρόπο μας λένε: «Χριστιανέ μου, δεν κοιτάς τη δουλειά σου. Τι θέλεις και μπλέκεις με τέτοια πράγματα! Εσείς θα λύσετε τα προβλήματα των άλλων, θα σώσετε τον κόσμο;». Και τα πικρά αυτά λόγια που συχνά συνδυάζονται και με άλλες δυσκολίες και εμπόδια μειώνουν τον ζήλο μας. Πόσα αλήθεια μεγάλα κοινωνικά έργα δεν έχουν σταματήσει εξαιτίας της ελλείψεως επιμονής για το καλό!

           Αγαπητοί μου, αδελφοί.

Για άλλη μια φορά έρχεται στην πορεία της ζωής μας, το παράδειγμα αυτών των τεσσάρων ανθρώπων της αγάπης και της καλής θελήσεως που μας αναφέρει το σημερινό Ευαγγέλιο. Μην φοβάστε μπροστά στα διάφορα εμπόδια. Να θρονιάσετε στην ψυχή σας την ιερή απόφαση να επιμένετε στην εκτέλεση κάθε καλού έργου. Κάθε έργου αγάπης που αρχίζετε. Όποιος επιμένει νικά. Κατακτά τη νίκη του καλού και του αγαθού. Την νίκη της αγάπης και του σεβασμού.    Αμήν!

Π.Ε.