Απάντηση Μαθητή Γυμνασίου για το Χριστό – Ο Ρόλος της Οικογένειας

    Καθηγητής σε Γυμνάσιο της Θεσπρωτίας έθεσε το εξής ερώτημα στους μαθητές του: «Τι θα λέγατε στο Χριστό αν Τον βλέπατε μπροστά σας;»

    Οι απαντήσεις… που δόθηκαν ήταν πάμπολλες, ποικίλες, τελείως ξεχωριστές από παιδί σε παιδί, ανάλογα με τον χαρακτήρα, τον ψυχισμό του, τις επιθυμίες του, τα προβλήματα που συναντά στο περιβάλλον που ζει κ.ο.κ.

    Μία από αυτές, είναι συγκλονιστική: «Αρχικά τον βλέπω καθημερινά το Χριστό, γιατί τον έχω στην καρδιά μου. Είναι μέσα μου και τον νιώθω. Θα του έλεγα, αυτά, που του λέω στην προσευχή μου: Τον ευχαριστώ για ό,τι μου χαρίζει και για το ότι οι γονείς μου είναι καλά.

    Τον ευχαριστώ, που δεν με αφήνει να περπατάω μόνος μου, αλλά με ακολουθεί, όπου και αν πάω. Με ακολουθεί, για να με προστατεύει.

    Τον ευχαριστώ, που τον έχω μαζί μου και μου φέρνει τη χαρά Του, Τον ευχαριστώ, που με αγαπάει. Του ζητώ να μου συγχωρέσει τα λάθη. Και στο τέλος Τον ρωτώ: Γιατί μου τα δίνεις όλα αυτά, Θεέ μου; Τα αξίζω;…»

Πηγή: https://panagiamegalohari.gr   

 

 

       Στους έσχατους καιρούς που διανύουμε, η οικογένεια έχει αν όχι την αποκλειστική, την μεγαλύτερη ευθύνη για την εν Χριστό πνευματική, ηθική και πολιτισμική ανέλιξη των παιδιών της. Ο χριστιανικός βίος, με συστηματική κατήχηση από τους γονείς, φυσικούς και πνευματικούς, καθώς και από τους παππούδες, θωρακίζει τους νέους να αντιμετωπίζουν τη ζωή με φώτιση και ελπίδα.

 

       «Ο σπόρος του Λόγου του Θεού:

Αν ποτιστεί το ξύλο με λάδι, δεν σαπίζει. Λίγο αν ποτισθούν τα παιδιά με ευλάβεια, με φόβο Θεού, δεν έχουν ανάγκη μετά. Έστω και μια φορά να σκύψει το παιδί κάτω από το Πετραχήλι Του Πνευματικού, είναι τόση η Χάρις που παίρνει, που και αν λοξοδρομήσει στην πορεία, ο Κύριος θα το φωτίσει να ξαναβρεί το δρόμο του …

    Ένας Αγιοταφίτης ιερομόναχος έλεγε, ότι έστω κι αν ξεφύγουν αργότερα αυτά τα παιδιά, ο σπόρος θα υπάρχει μέσα τους, και κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσουν. Η πινελιά με το λάδι του Θεού δεν θα έχει εξαφανιστεί, αλλά θα δουλέψει κάποια στιγμή και κυρίως όταν θα έχουν πλέον κουραστεί τόσο πολύ από την αλήθεια που θα γνωρίσουν έξω στη βιοπάλη και στα βάσανα. Ο Τίμιος Σταυρός, το Ξύλο της Ζωής, θα τους δείξει το δρόμο!»

Γέροντας Ιγνάτιος ( Αγία γη Ιερουσαλήμ )

 

 

        Το παιδί από μικρό να γεμίσει με Χριστό:                                                                                       

«Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακριά από τους γονείς και βρεθεί ακόμη και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. 
Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετά δεν έχει ανάγκη από την βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λαδί, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω».

  Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης