Χριστιανισμός, η Πίστης του πιο Σιωπηλού Ηρωισμού…
Κυριακή 3 Ιουνίου 2018, η Κυριακή των Αγίων Πάντων. Εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται η μνήμη όλων των αγνώστων Αγίων. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Ευαγγελική Περικοπή Κατά Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30 Απόστολος Εβρ. ια΄ 33- ιβ΄ 2.
Ονομάζεται επίσης και «Αποκριά» καθώς την επομένη ξεκινά η σαρακοστή των Δώδεκα Αποστόλων, ή αλλιώς του θέρους, που όπως δίδασκε ο Γέροντας Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης:
«Κατά τη Δευτέρα Παρουσία στην έδρα του δικαστηρίου δεν θα βρίσκεται μόνο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αλλά συγκάθεδροι Του θα είναι και οι Δώδεκα Απόστολοι και εμείς θα έχουμε την ανάγκη από μια καλή μεσιτεία, από ένα καλό δικηγόρο, από ένα καλό υπερασπιστή, γι αυτό και η συγκεκριμένη νηστεία.
Η διάρκεια αυτής της νηστείας δεν είναι σταθερή, εξαρτάτε από το πότε θα έχουμε το Άγιο Πάσχα, έτσι καθορίζεται ανάλογα με το πόσες ημέρες του Απριλίου μείνουν μετά το Πάσχα συν τρεις του επόμενου και ξεκινάει πάντα μετά την ημέρα της εορτής των Αγίων Πάντων.
Προς χάρη των Δώδεκα Αποστόλων που οι περισσότεροι ήταν ψαράδες, επιτρέπεται η κατάλυση ιχθύος και όταν το Πάσχα εορτάζεται τον Μάιο, τότε η νηστεία δεν γίνεται».
Το Κήρυγμα
«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω
κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».
Δηλαδή: «Καθένας, που με πίστη και θάρρος και χωρίς να φοβάται τους διωγμούς, θα με ομολογήσει σωτήρα του και Θεό του εμπρός στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ έμπροσθεν του Ουρανίου Πατρός μου ως δικό μου».
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Κυριακή των Αγίων Πάντων σήμερα και η Αγίας μας Εκκλησία εορτάζει τα πλήθη των αγίων και μάλιστα των αφανών, των αγνώστων. Όλους αυτούς που δεν γνωρίζουμε ούτε τα ονόματά τους, που δεν τους έχουμε αφιερώσει μια ιδιαίτερη γιορτή, ή ένα ναό. Όμως τιμά και τα πλήθη των αγίων, των οσίων, των ομολογητών, των πατέρων, που με τη διδασκαλία και τη ζωή τους φύλαξαν ανόθευτη την πίστη, φώτισαν την οικουμένη, αναδείχθηκαν οι ομολογητές της πίστεώς μας.
Οι άγιοι Πάντες προερχόταν από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες. Νέοι και ώριμοι, άνδρες και γυναίκες, αριστοκράτες και δούλοι, σοφοί και αγράμματοι, αποτελούν την παράταξη των αφανών αγίων. Η αγιότητα δεν είναι προνόμιο των ολίγων ή μιας τάξεις ανθρώπων. Δεν είναι προνόμιο των μορφωμένων ή των ολογογραμμάτων. Κάθε τάξη, κάθε φυλή, κάθε έθνος, λευκοί και μαύροι, ανήκουν στη μεγάλη αυτή παράταξη. Αυτήν την αλήθεια ξεχνάνε πολλοί σύγχρονοι. Δεν μπορώ να ζήσω, λένε, σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Η αρετή, η αγιότητα, είναι για τους λίγους. Δεν είναι για μένα. Είναι για τους άλλους. Εγώ είμαι έμπορος, είμαι εργάτης, είμαι δικηγόρος… και γι’ αυτό είμαι υποχρεωμένος, για να ζήσω, να μην εφαρμόσω κάποιες εντολές… έρχονται όμως αυτοί σήμερα οι ανώνυμοι Άγιοι να μας υπομνήσουν ότι όλοι μπορούμε να βαδίσουμε στο δρόμο της αρετής, στο μονοπάτι της αγιότητα. Αρκεί να το θελήσουμε. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα στα ανάκτορα του Νέρωνα υπήρχαν άγιοι και ότι και μίμοι και μάγοι και δήμιοι ακόμα, έγιναν άγιοι.
Ο δρόμος της αρετής για όλους μας είναι δύσκολος. Ο δρόμος της αγιότητας δεν είναι καθόλου εύκολος. Ο δρόμος της αφανούς αρετής είναι ο πιο δύσκολος. Όταν οι γύρω σου σε επαινούν και σε προσέχουν, τότε αμείβεσαι κάπως για την τιμιότητά σου, την αγάπη σου, ή τον καλό λόγο που θα πεις στο συνάνθρωπό σου. Όταν όμως συναντάς αντιδράσεις, όταν κανείς δεν σε προσέχει, όταν συναντάς την περιφρόνηση, ακόμα και την ειρωνεία, τότε είσαι πολύ κοντά στους ανώνυμους αγίους. Η αφανής αρετή που απαιτεί θυσίες είναι η πιο ηρωική! Πόσοι και πόσοι αφανείς άγιοι δεν ζουν και στις ημέρες μας! Η πολύτεκνη μάνα που θυσιάζεται για να αναθρέψει χριστιανικά τα παιδιά της, ο υπομονετικός άρρωστος που δοξάζει τον Θεό, αυτός που προτίμησε τη φτώχεια από τα παράνομα πλούτη και τόσοι άλλοι… Ο νέος που θυσιάζει κάποια σταδιοδρομία του και γίνεται ιερέας, ή εκείνοι που προσφέρονται σε έργα φιλανθρωπίας αποτελούν το «περικείμενον νέφος» των αγίων της εποχής μας. Με το φωτεινό παράδειγμα τους μας καλούν στο φωτεινό δρόμο της αρετής. Ζητούν να νιώσουν ότι ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία του πιο σιωπηλού ηρωισμού.
Όμως μια τέτοια πορεία ζωής απαιτεί θέληση, δύναμη εξ ουρανού, πάρα πολύ υπομονή και προσπάθεια, αλλά και στενό σύνδεσμο με τον Χριστό. Την αφανή αρετή την εμπνέει ο Αρχηγός και τελειωτής Κύριος, που πέρασε τη ζωή του «ευεργετών», αλλά και ταυτόχρονα κρυπτόμενος. Αυτόν τον δύσκολο δρόμο όταν ακολουθεί ο Χριστιανός με αποφασιστικότητα, θέληση και αγωνιστικότητα, συνδέει αδιάρρηκτα με την πηγή της δυνάμεως, τον Κύριο και Θεό μας, που δίνει στον άνθρωπο τη δύναμη να ζήσει μια τέτοια αφανή αλλά και ηρωική ζωή. Να δείχνεις αγάπη σ’ όλους, να θυσιάζεσαι για τους άλλους, έστω κι αν δεν βρίσκεις πάντοτε την ανάλογη ανταπόκριση.
Αγαπητοί μου, αδελφοί.
Σήμερα, πόσοι ακολουθούν την πορεία των Αγίων Πάντων; Αλλά και πόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας από τέτοιους σιωπηλούς, αφανείς αγίους! Ας μας συγκλονίσουν τούτες οι δύο πραγματικότητες! Και ας μας δώσουν τη δύναμη να ενταχθούμε στη δύναμη των Αγίων Πάντων. Αμήν!
Π.Ν.Ε.