Ο Αρχιεπισκόπος Κρήτης και Πλήθος Κόσμου στο Ετήσιο Μνημόσυνο της Γερόντισσας Μελάνης video
Το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2025, ανήμερα της εορτής του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού, στο Ιερό Ησυχαστήριο Γενέσιο της Υπεραγίας Θεοτόκου Σγουροκεφαλίου, μετά την Θεία Ακολουθία τελέστει το ετήσιο Ιερό Μνημόσυνο στην μνήμη της Γερόντισσας Μελάνης Μοναχής.
Από το πρωί πλήθος πιστών, σε κλίμα συγκίνησης και ευλάβειας, συνέρρεαν στο Ιερό Ησυχαστήριο για να τιμήσουν την μνήμη της και να ζητήσουν από τον Κύριο να αναπαύσει την ψυχούλα της και από εκείνη τις πρεσβείες της στο Ουρανό.
Η ακούραστη νέα Ηγουμένη Ευπραξία Μοναχή με την άξια συνοδεία της την Μοναχή Μακρίνα, είχαν μεριμνήσει για τα πάντα. Τόσο η Μονή όσο και όλα τα απαραίτητα για την τελετή ήταν με ευπρέπεια κανονισμένα και ταχτοποιημένα.
Στον λόγο του ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος, αφού καυτηρίασε το κοσμικό φρόνημα και την υλιστική αντιμετώπιση από όλους μας τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, τόνισε πως το Ιερό μνημόσυνο της Γερόντισσας έρχεται να μας θυμίσει ποια πρέπει να είναι η πορεία μας και ο στόχος μας στην σύντομη ζωή που διανύουμε και πως ως μέλη της εκκλησίας μέλημα μας θα πρέπει να είναι το πώς θα υπερβούμε το θάνατο. Αυτό ακριβώς έκανε η Γερόντισσα Μελάνη που έζησε ήσυχα, απλά, ταπεινά, όμορφα, ανυπόκριτα και πέρασε ειρηνικά στον ουρανό και πως πρέπει να είναι για όλους μας παράδειγμα, ως πρόσωπο που ήταν αποκλειστικά προσανατολισμένο στην αιώνια σωτηρία.
Είχε διδαχτεί από την Γερόντισσα της Μαριάμ, την Κτητόρισσα της Μονής και κουβαλούσε την μακραίωνη μοναστική μας παράδοση που την συνεχίζουν τώρα οι αδελφούλες του Ιερού Ησυχαστηρίου στο πόδι της ήσυχα και ταπεινά.
Είπε επίσης πως για όλα τα παραπάνω την ευχαριστούμε και την ευγνωμονούμε και πως σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να ζητήσουμε από τον Άγιο Θεό μας να της χαρίσει την ανάπαυση, να της δώσει αυτό για το οποίο εργάστηκε πνευματικά και να εύχεται για όλους εμάς. Τέλος ευχήθηκε σε όλους καλή και ευλογημένη χρονιά, σωτήρια όπως λέει η Εκκλησία μας, να είναι χρονιά μετανοίας και προσωπικού αγιασμού. Ακολουθεί ολόκληρος ο λόγος:
Μετά το τέλος του Μνημοσύνου όλοι μετέβησαν στην Τράπεζα όπου η Αδελφότητα της Μονής είχε προετοιμάσει ροφήματα, εδέσματα με γλυκές και αλμυρές γεύσεις, ακόμα και γεύμα με ψάρι και ψαρόσουπα, όλα για να τιμήσουν την μακαριστή Γερόντισσα τους που τους αγκάλιασε με αγάπη και μητρική στοργή από την πρώτη στιγμή που έφτασαν στην πόρτα του Ιερού Ησυχαστηρίου.
Η Μαία Αγγελική Ορφανάκη, όταν έχασε τον σύζυγο της Ιατρό Πέτρο Σμυρνάκη και σε ηλικία περίπου 59 ετών, αποφάσισε να ακολουθήσει την μοναστική ζωή και να αφιερωθεί στην Υπεραγία Θεοτόκο που τόσο αγαπούσε. Έτσι έφτασε στο Ιερό Ησυχαστήριο Σγουροκεφαλίου με Ηγουμένη την Κτητόρισσα Γερόντισσα Μαριάμ κατά κόσμον Ειρήνη Παπαστεφανάκη.
Η Αγγελική από την πρώτη στιγμή έμμεινε στο πλευρό της Γερόντισσας και με τον επίμονο πνευματικό της αγώνα πολύ σύντομα ντύθηκε το Μοναχικό σχήμα και πήρε το όνομα Μελάνη Μοναχή. Από την μεγάλη της ακτημοσύνη δεν δίστασε ούτε στιγμή να παραχωρήσει την μεγάλη της περιουσία αλλά και τη σύνταξη της στις ανάγκες της Μονής.
Το 2010 μετά την κοίμηση της Γερόντισσας Μαριάμ, ανέλαβε τα καθήκοντα της Ηγουμένης και συνέχισε με θέρμη το μεγάλο της έργο. Όπως πολλοί ομολογούν, ήταν μία ήρεμη δύναμη, ένας ειρηνικός–πράος άνθρωπος που δεν της άρεσαν οι φασαρίες και οι διενέξεις. Όλα γύρω της ήταν ευλογημένα, μόνο να καθόσουν δίπλα της χωρίς να ανταλλάσσετε ούτε κουβέντα, ηρεμούσες, γαλήνευες, αγαλλίαζες. Ήταν το ¨αθόρυβο¨ στήριγμα της Μαριάμ και έτσι αθόρυβα έζησε μέχρι τέλους. Πάντα σεμνή και ταπεινή με σκυμμένο το κεφάλι και πάντα προφύλασσε το πρόσωπο της από φωτογραφήσεις και δημοσιότητες.
Όπως ανέφερε η Γερόντισσα Ευπραξία, η νέα Ηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου, εκδιωγμένη από την Μονή της μετανοίας της τον Άγιο Ματθαίο στο κέντρο του Ηρακλείου που υπηρέτησε για 25 χρόνια και ράκος από την εξέλιξη αυτή, έγινε δεκτή μαζί με την μετέπειτα Μακρίνα Μοναχή από την αείμνηστη Μελάνη. Από την πρώτη στιγμή ένοιωσε υποχρεωμένη στην Γερόντισσα Μελάνη για τον τρόπο που τις αγκάλιασε και της έλεγε πως με τέτοια καλοσύνη σίγουρα θα πάει στον παράδεισο. Ήταν σιωπηλή, δεν έλεγε πολλά και είχε αγαθά αισθήματα.
Είχε ένα παρουσιαστικό που σε τραβούσε να την αγαπάς. Μιλούσε με την σιωπή της και αυτό μας δίδασκε πολύ. Προς το τέλος της ζωής της πέρασε μία δοκιμασία και παρά τις θεραπείες που επεβλήθη δεν είχε καμία απολύτως παρενέργεια και παρέμεινε όπως ακριβώς την είχαμε γνωρίσει.
Την ταλαιπωρούσε ένα κρύωμα και το τελευταίο της βράδυ, σαν να το ήξερε, μιλήσαμε συγχωρεθήκαμε και την αφήσαμε να κοιμηθεί. Την επομένη το πρωί, 9 Ιανουαρίου 2024, η Μοναχή Μακρίνα πήγε να την διακονήσει και με κάλεσε να τρέξω και εγώ γιατί δεν ήταν καλά. Την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας ήρεμη όπως ήταν πάντα, γευτήκαμε την αγάπη της για άλλη μία φορά και η ψυχή της πέταξε σαν πουλάκι στον ουρανό και κοιμήθηκε οσιακά, ο Θεός να την αναπαύει, τις πρεσβείες της να έχουμε!.
