Ομολογία: «Ο Γέροντάς μας ζει, άφησε παρακαταθήκη και είναι δίπλα μας».
Να λοιπόν που διαβάζοντας το βίο του Γέροντά μας, μαθαίνω ότι ανήκουμε στις 5 περιπτώσεις διδύμων που προήλθαν από τα θαύματα του Αγίου μας! Από τα 112 παιδιά (ως τώρα), τα 10 είναι δίδυμα και 2 από αυτά, τα δικά μας δώρα! Πόση ευλογία! Ξεχνάς τα πάντα.. 15 χρόνια γνωριμίας με το σύζυγό μου, τα τελευταία 8 παντρεμένοι με θρησκευτικό γάμο και κάθε φορά η ελπίδα για τεκνοποίηση στο κενό.. Ποιό ήταν το μάθημα που πήραμε; Δύο τα δικά μου συμπεράσματα έπειτα από αυτή την μακρόχρονη, αγωνιώδη και ενίοτε απογοητευτική διαδικασία:
1.”Όποιον αγαπά ο Θεός τον παιδεύει”. Πάντα πίστευα στο Θεό με έναν εσωτερικό τρόπο: Άναβα το κερί μου σε δύσκολες στιγμές, σε αρρώστιες, ακόμη και σε εξεταστικές! Πάντα προσευχόμουν για μικρές ή μεγάλες επιθυμίες. Υπήρχε η βάση, ο σκελετός, αλλά προφανώς κάτι δεν γίνονταν σωστά. Πολλά τα τάματα σε άλλους Αγίους της εκκλησίας μας, αλλά τίποτα. Μια ευλογημένη μέρα ο πατέρας μου λέει για “…έναν Γέροντα στο Βαχό…” που με τη σειρά του ένα πνευματικό Του παιδί τον ενημέρωσε.
Χωρίς να χάσω ευκαιρία, είδα μπροστά μου τη σωτηρία μου.. σε λίγες μέρες τον επισκεπτόμαστε και με την πρώτη εκείνη φορά καταλάβαμε ότι “αυτό ήταν..” Νιώσαμε μεγάλη ευλογία μόνο που ήμασταν εκεί, έγινε ο Γέροντάς μας, ο Άγιός μας. Διαβάζοντας το θαύμα με τα τρίδυμα της κόρης του Ναυάρχου από την Αθήνα, σκίρτησα! Είπα “λες και σε εμένα;” Πίστεψα και σε λιγότερο από 1 χρόνο, να το θαύμα: Τρίδυμα! Οι πιέσεις του γιατρού για να αφαιρεθεί στην πορεία το ένα μωρό, μεγάλες..”Είναι επικίνδυνο για τα άλλα δύο”, έλεγε… Είχαμε αποφασίσει να κρατήσουμε και τα τρία, ενάντια στις προτροπές του γιατρού, γιατί ακούσαμε τον Γέροντά μας ο οποίος ήταν κάθετος με την “θανάτωση” του βρέφους.
Έτσι η Παναγία μας το πήρε μαζί της, αφού αποκολλήθηκε στην πορεία και έτσι απαλλαχθήκαμε από το βάρος της αφαίρεσης το οποίο θα μας ακολουθούσε για μια ζωή. Δόξα το Θεό μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη, με τις προσευχές του Γέροντά μας και τις δικές μας, γέννησα λίγο πριν τον 9ο μήνα και όλα ήταν καλά! Ο Ανανίας και ο Γιώργος.. Με παίδεψε λοιπόν πολύ ο Θεός γιατί αν δεν περνούσαν όλα αυτά τα χρόνια ταλαιπωρίας και αγωνίας, δεν θα γνώριζα τον Γέροντά μας. Έτσι εκτίμησα ότι το πιο φυσικό πράγμα, η εγκυμοσύνη, δεν είναι στο χέρι μας, αλλά στο χέρι του Θεού..
2.”Ο άνθρωπος αλλάζει μόνο αν τον σημαδέψει ένα ισχυρό γεγονός”: Όλοι γνωρίζουμε το καλό και το κακό, μεγαλώνουμε με αρχές για την ηθική και τον πλησίον μας. Στην πορεία όμως κάποια σβήνουν, απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, μας απομυζεί η καθημερινότητα, η εργασία, η τάση για άνοδο και το μόνιμο άγχος.
Ο Γέροντας έπρεπε να μου πει ότι χωρίς την ευλογία του Θεού τίποτα δεν στεριώνει; Ότι δεν αρκούν τα λόγια, αλλά ο Χριστός μας θέλει πράξεις; Εμείς δεν ζητάμε πράξεις από τα πρόσωπα που αγαπάμε και μας αγαπούν; Γιατί λοιπόν δεν κάνουμε κάτι κι εμείς για τον Χριστό; Οι πρώτες κουβέντες του Γέροντα στο σύζυγό μου ήταν: “Πιστεύεις στο Θεό;” Ναι, βέβαια! Απαντάμε..”Ο Θεός σε ξέρει; Εκκλησιάζεσαι; Νηστεύεις; Κοινωνείς; Πώς θέλεις να πραγματοποιήσει την επιθυμία σου;” Έτσι λοιπόν μάθαμε, σαν παιδιά Δημοτικού, το Α και το Ω της Χριστιανικής Πίστης.
Πόσο ευλογημένοι νιώθουμε όσοι τον γνωρίσαμε!! Που βρίσκεται δίπλα μας! Που φίλησε τα νεογέννητά μας και τα σταύρωσε! Μακάρι να ήταν νεότερος για να έπαιρνα κι άλλη γνώση και ευλογία! Στεναχωριόμουν που τον έβλεπα κατάκοιτο, να ταλαιπωρείται καθημερινά για όλους εμάς του άπληστους που συνεχώς κάτι θέλουμε…
Ανακουφίστηκα ταυτόχρονα όταν έμαθα ότι ξεκουράστηκε και θα είναι με τους δικούς του, τον Άγιο Χατζή-Ανανία μας και τον Χριστό! Τώρα θα μας βοηθάει περισσότερο, χωρίς να υπάρχει η σωματική του κούραση, ΑΡΚΕΙ να τηρούμε το λόγο του. Ο Γέροντάς μας ζει, άφησε παρακαταθήκη και είναι δίπλα μας. Η φωτογραφία του στον πάγκο της κουζίνας μου είναι τόσο ζωντανή!
Έστω ένας άνθρωπος να εμπνευστεί από τα γραφόμενα όλων μας εδώ, θα φέρει ένα μεγάλο χαμόγελο στον Γέροντά μας!
Το πνευματικό του παιδί
Κυριακή (Σάντυ) Παπάζογλου