Πως και Που Τελειοποιείται η Αληθινή Πίστη.
Κυριακή 21 Μαρτίου 2021. Κυριακής της Ορθοδοξίας. Α’ Κυριακή των Νηστειών. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Άγιος Ιάκωβος ο Ομολογητής και Επίσκοπος. Ο Άγιος Θωμάς ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ευαγγέλιο: Κατά Ιωάννη, α΄ 44-52. Ο Ιησούς καλεί το Φίλιππο και το Ναθαναήλ. Απόστολος: Επιστολή Αποστόλου Παύλου – Προς Εβραίους- ια΄ 24-26 και 32-40. Άνθρωποι πίστης.
Αποστολικό Κήρυγμα
«Ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν…».
(Και όλοι αυτοί, μολονότι έλαβαν τη καλή και τιμία μαρτυρία, ότι ευχαρίστησαν το Θεό χάρη της πίστης τους, δεν απήλαυσαν πλήρως την υπόσχεση της λυτρώσεως και της ουρανίου βασιλείας…).
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Ο Απόστολος Παύλος μας καταγράφει τη δύναμη της πίστεως με συγκεκριμένα παραδείγματα από την ιστορία των Εβραίων. Πλέκει το εγκώμιο όλων εκείνων των μεγάλων μορφών της Παλαιάς Διαθήκης, που για την πίστη τους και για την αφοσίωση τους στο θείο θέλημα μαρτύρησαν και έδωσαν τα πάντα, ακόμα και τη ζωή τους. Μας υπογραμμίζει ακόμη ότι, όλες αυτές οι θυσίες δε θα οδηγούσαν σε τελείωση, εάν έμεναν περιορισμένες και δε συνέδεαν εκείνους με εμάς, δηλαδή την Παλαιά με την Καινή, την εποχή της πίστεως με την εποχή της χάριτος. Ο αγιασμός επιτελείται «εν Χριστώ Ιησού», μέσα στην Εκκλησία της οποίας αρραγή θεμέλια είναι «τα της πίστεως κατορθώματα».
Η καρδιά θερμαίνεται από την εξιστόρηση των θαυμάτων της πίστεως. Μέσα από αυτά φαίνεται να προβάλλει το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου και το μεγαλείο της υπακοής των γενναίων αθλητών. Δεν είναι μικρό πράγμα να έρχεσαι αντίθετος με τη λογική μόνο και μόνο επειδή έτσι προστάζει ο Θεός. Αυτού του είδους η αγία «παραφροσύνη» εκπηγάζει από κάθε καρδιά που είναι αφοσιωμένη στο Θεό και ενωμένη με το άγιο θέλημά Του. Έτσι μόνο εξηγείται, ότι ο Αβραάμ, αν δεν είχε πίστη και υπακοή στο Θεό, δε θα ετοιμαζόταν να προσφέρει το παιδί του τον Ισαάκ για θυσία, τον οποίο ο ίδιος ο Θεός ζήτησε, όταν εκείνος θα έκανε πολλούς απογόνους. Το ίδιο έπραξε και ο Μωυσής, πήρε τον Ισραηλίτικο λαό που ήταν τόσα χρόνια στην σκλαβιά του Φαραώ μέσα από την Ερυθρά θάλασσα ως να ήταν ξηρά και τον οδήγησε στη γη της επαγγελίας. Αν αυτοί δεν είχαν πίστη όπως και αν τόσοι άλλοι κήρυκες της αλήθειας δεν τα έβαζαν με ισχυρούς άρχοντες και δεν έθιγαν τα κακώς κείμενα, δεν θα ερχόντουσαν ποτέ αντιμέτωποι με τα ισχυρά κατεστημένα της παρανομίας. Η δύναμη, η Θεϊκή πίστη, αλλά και η εμπιστοσύνη τους στο Χριστό τους έκανε να είναι γίγαντες. Γι’ αυτό καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια. Έφραξαν στόματα λεόντων, όπως ο Προφήτης Δανιήλ, έσβησαν πυρκαγιές που απειλούσαν ανθρώπινες ζωές, θεράπευσαν βαριές ασθένειες, ανεδείχθησαν ανίκητοι στους πολέμους, ανέστησαν νεκρούς.. Αντίθετα, εισήγαγαν τη ζωή τους στη χώρα της αιωνιότητας, στην οποία ατελεύτητα θα απολαμβάνουν τη χαρά που έχει ετοιμάσει ο Θεός για εκείνους που τον αγαπούν και τηρούν το θέλημα Του.
Η πραγματική πίστη δεν εμπλουτίζει μόνο τις γνώσεις του κάθε ανθρώπου, αλλά φωτίζει ολόκληρη την ζωή μας, την ύπαρξη μας. Πρέπει ακόμα να «ενεργεί» (Γαλ. 5,6), με υπακοή στο Άγιο Πνεύμα το οποίο λάβαμε κατά την ημέρα της Βάπτισης μας. Η πραγματική πίστη, η γνήσια πίστη «η δι’ αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ. 5,7), ολοκληρώνεται και τελειούται στην ακριβή τήρηση της επαγγελίας του Θεού για προσωπική αναγέννηση, της άσκησης, της έμπρακτης αγάπης προς τον συνάνθρωπο μας. Δεν μπορεί και δεν νοείται κάποιος να λέει ότι πιστεύει και ότι έχει πίστη πραγματική χωρίς να έχει δάκρυα μετανοίας και «σπλάχνα οικτιρμού» (Κολ. 3,12). Εκείνος που πιστεύει πραγματικά και αληθινά δεν περιορίζει την πίστη του σε ό,τι σκέφτεται και του λέει ο λογισμός του, αλλά την αφήνει να απλωθεί σ’ ολόκληρο το είναι του, να γίνει συμπάθεια, πραότητα, ελεημοσύνη, απάθεια. Η πίστη μας, ως καρπός του Πνεύματος ποτίζει την προσωπικότητα με τη δροσιά της χάριτος από την οποία προέρχεται η δύναμη της ομολογίας και της μαρτυρίας, είναι εκείνο που ο Απόστολος Παύλος λέει «πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε» (Γαλ. 5,16).
Αδελφοί μου.
Η πραγματική πίστη, τελειοποιείται μέσα στην Εκκλησία. Όποιος πιστεύει ή νομίζει ότι έξω από την Εκκλησία μπορεί από μόνος του να ζήσει και να πράξει το σωστό είναι λάθος. Η Χάρις του Θεού ενεργεί μέσα σε αυτήν, δηλαδή μέσα στο σώμα της Εκκλησία και δίνει δύναμη και έτσι «τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστί» (Λουκ. 18, 27).
Οι Άγιοι Πατέρες τους οποίους σήμερα τις θυσίες τους ευγνωμονούμε και τιμούμε, εξέφραζαν την πίστη της Εκκλησίας και όχι την προσωπική τους πίστη και άποψη όπως οι αιρετικοί. Είναι διαφορετική η πίστη της Εκκλησίας από την ανθρώπινη σοφία. Εν Χριστώ προσφέρει στη νόηση τους θησαυρούς της σοφίας και της γνώσεως (Κολ. 2,3). Αυτή η πίστη της υπακοής και της αγάπης νίκησε τον κόσμο (Α’ Ιωάν. 5,4). Αυτή η πίστη πρέπει να είναι ο γνώμονας της εκλογής κάθε ανθρώπου.
Για να νιώσουμε και να βιώσουμε τη δύναμη της πίστεως πρέπει να συγγενεύσουμε, να κάνουμε δικούς μας τους αγίους Πατέρες. Να γίνουμε «συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2,20). Το τίμημα της πίστεως στην παρούσα ζωή δεν είναι πάντα ευχάριστο, έχει όμως Χάρη και Δύναμη Θεού. Αμήν!
π.Ε.Ρ.
Εικόνες από το διαδίκτυο