Ύμνος (Ακροστιχίδα) Αγίου Νεκταρίου προς την Υπεραγία Θεοτόκο

          Από το Θεοτοκάριο «Ωδαί και Ύμνοι προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον και Αειπάρθενον Μαρίαν» του Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως και Διευθυντού της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου σχολής, ακολουθεί η Ωδή ως ακροστιχίδα «Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά σου».

 

Θεοκυήτορ άχραντε, μήτηρ ευλογημένη,
Επουρανίων στρατιών υπερδεδοξασμένη.

Ο τόμος ο θεόγραφος, άσμα των Προπατόρων,
Των Αποστόλων καύχημα, χαρά θεοπατόρων.

Οσίων εγκαλλώπισμα, δικαίωμα χαρμοσύνη,
Κραταίωμα, καταφυγή, δόξα και ευφροσύνη.

Εύσπλαχνε, πολυέλεε, παράκλησις πασχόντων,

 

Παρθένε καταφύγιον των πίστει προστρεχόντων.

Άχραντε, παναμώμητε, άφθορε Παναγία,
Ρύσαι υμάς και φύλασσε τη σκέπη Σου τη θεία.

Θεράπευσον τα τραύματα ψυχών συντετριμμένων,
Ελπίς πιστών Χριστιανών, χαρά των τεθλημένων.

Νύμφη, παρθένε, άσπιλε, λιμήν της σωτηρίας,
Επί την Σην προσέφυγον ισχύν της ασφαλείας.

 

Χαρά του κόσμου, Δέσποινα, Χριστιανών το κέρας,
Ακτίς ηλίου νοητού, φως μυστικής ημέρας.

Ιερόν Λόγου οίκημα, τον κόσμον αγιάζον,
Ρόδον αμάραντον πιστούς αεί ευωδιάζον.

Επικαλούμαι, ρύσαι με, αγνή, ελέησόν με,

 

Κατάλλαξόν με προς Θεόν και φίλον ποίησόν με.

Ευρύχωρον παλάτιον, ναέ της σωτηρίας,
Χώρα ανήροτος σεμνή, άνθος της αφθαρσίας.

Απάλλαξόν με, Δέσποινα, του πλήθους των παθών μου,
Ρώσίν μοι δος και ρύσαι με των βδελυρών εχθρών μου.

Ικάνωσόν με Δέσποινα, Θεώ ευαρεστήσαι,
Του δε Βελίαρ τας βουλάς ευτόνως πολεμήσαι.

Ώ κόρη θεονύμφευτε, αγνή ευλογημένη,
Μαρία μήτηρ του Θεού υπερδεδοξασμένη.

Επίρρωσόν μου, Δέσποινα, τον νουν και την καρδίαν,
Νέαν μοι δώρησαι ζωήν, ισχύν, παραμυθίαν.

Ηλιακών μαρμαρυγών υπάρχεις λαμπροτέρα,

 

Μαρία, θείον σκήνωμα, Θρόνων υψηλοτέρα.

Αγίασόν μου την ψυχήν, καταύγασον τον νουν μου,
Ρίζωσον τη καρδία μου, τον φόβον του Θεού μου.

Ιλέωσαι πρεσβείαις Σου τον πλάστην μου Παρθένε,
Αγίασον τας φρένας μου, ναέ ηγιασμένε.

 

Όρθρος υπάρχεις φαεινός ημέρας απορρήτου,

 

Κόρη, μήτηρ του νοητού ηλίου του αδύτου.

Υψηλοτέρα Ουρανών, ακτίνων λαμπροτέρα.
Ράδαμνος ρίζης Ιεσαί, φωτός καθαρωτέρα.

Ικέτης Σοι παρίσταμαι, οικτρόν οικέτην ρύσαι,
Όλον καταφθειρόμενον ελέησον και φείσαι.

Σε δυσωπώ, επάκουσον προ του με απωλέσθαι,

 

Μηδέ εάσης του Σατάν επίχαρμα γενέσθαι.

Επιλαβού μου ρύσαί με από του πολεμίου,
Ταχέως με απάλλαξον πυρός του αιωνίου.

Αγάθυνον, θεράπευσον τα πάθη της ψυχής μου.

 

Σεμνόν χάριτος γνώρισμα, κραταίωμα ισχύς μου.

Ολόφωτα απέργασαι, ψυχήν, νουν και καρδίαν.
Υπέραγνέ, μοι δώρησαι ζωήν την αιωνίαν.