Η οσιακή κοίμηση και η ταφή του Αρχιμανδρίτου Γέροντος Ιωαννικίου Ανδρουλάκη

  Ο Γέροντας Ιωαννίκιος αναπαύθηκε εν ειρήνη την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017 στις 19:20 το απόγευμα στο κελάκι του, όταν η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά, εκείνη τον πρόδωσε. Ημέρα μνήμης και εορτής του Αγίου Νικολάου, του μέγα ελεήμωνα και ισότιμου με τους Αποστόλους για την Εκκλησία μας.

    Η κοίμησης του έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αφού παρά το βεβαρυμμένο της υγείας του, κανένας ούτε από τους τρεις Γεροντάδες (Νεκτάριος, Εφραίμ και Δαμασκηνός) που μίλησαν για εκείνον, ούτε από τα πνευματικά του παιδιά, ούτε και από τους θεράποντες ιατρούς που τον παρακολουθούσαν, ανέμεναν αυτή την εξέλιξη.

   Εκ των υστέρων βέβαια πήραν εξήγηση  κάποια μικρά σημάδια προς τα πνευματικά του παιδιά, που δεν παρέλειπε με ταπεινότητα και αγάπη πατρική να τους δίνει την ευχή του και να τους ευχαριστεί μέσα από την καρδία του μετά από την κάθε τους  διακονία, «την ευχή μου να έχεις παιδί μου, σε ευχαριστώ πολύ, σε ευχαριστώ», έλεγε.

  Την προηγούμενη είχε πει στο αγαπημένο παιδί του Πατήρ Εμμανουήλ, «φεύγω παιδί μου, φεύγω, μόνο να μην κλαίτε να είστε χαρούμενοι». Ο Ιερέας όμως που δεν ήθελε ούτε στιγμή να σκεφτεί κάτι τέτοιο, δεν συνειδητοποίησε ότι ο αγαπημένος του Γέροντας και Πατέρας, τον αποχαιρετούσε και πως η ώρα που δεν θα τον έβλεπε ξανά σε αυτή τη ζωή πλησίαζε. Είναι βέβαιον ότι ο Γέροντας γνώριζε για την αναχώρηση του από την επίγεια προς την αιώνια και αληθινή ζωή και έτσι η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα.    

  Πολλές ήταν οι στιγμές που προσευχόταν και έλεγε: «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, δίδε μου φώτιση και λογική όταν βγαίνει η αμαρτωλή ψυχή μου, να κάμω το σταυρό μου και να πω ιλάσθητί μοι τω αμαρτολώ».

   Έφυγε ταπεινά, απλά και αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να έχει δίπλα του πολλά από τα πνευματικά του παιδιά, ή Ιερείς και Γεροντάδες να του διαβάζουν και να προσεύχονται. Μαζί του ήταν μόνο ο Γεώργιος Μελισσουργάκης από το Ξενιάκο και ο Εμμανουήλ Αεράκης από την Ιεράπετρα.

   Ήταν γαλήνιος και αμίλητος, τους έκανε το χατίρι λίγα λεπτά πριν και δοκίμασε δύο τρείς κουταλιές από τη σούπα που του είχαν ετοιμάσει και που με δυσκολία κατάπιε. Έπειτα τους κάλεσε κοντά του, τους είπε φεύγω, έκλεισε τα μάτια του και η ψυχή του φτερούγισε στους ουρανούς, χωρίς έστω ένα αδύναμο αναστεναγμό.

   Τα δύο πνευματικά αδέρφια Γεώργιος και Εμμανουήλ σάστισαν, κάλεσαν αμέσως στο Κέντρο Υγείας Βιάννου και η Ιατρός που έφτασε γρήγορα, μετά και το καρδιογράφημα επιβεβαίωσε τον θάνατο του.

   Το σκήνωμα του Γέροντα παρέμεινε για πολλές ώρες ζεστό και μέχρι την ώρα που τον δέχτηκε η τελευταία του κατοικία, εύκαμπτο χωρίς κανένα σημάδι ακαμψίας, το δέρμα του απαλό και ελαστικό, ενώ από την πρώτη στιγμή μερικοί από αυτούς που τον προσκυνούσαν μαρτυρούσαν ότι ευωδίαζε.

    Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι ο Γέροντας κοιμήθηκε οσιακά και η ταπεινή του κοίμηση έχει πολλά κοινά με εκείνη του Αγίου Νεκταρίου με τη διαφορά ότι Εκείνος εκημήθει στο νοσοκομείο.

    Πολλά χρόνια πριν είχε φροντίσει τα της ταφής του. Είχε αγοράσει τον τάφο του στο κοιμητήριο του Βαχού της Βιάνου όπου διέμενε τα τελευταία  25 χρόνια και που είχε υπηρετήσει ως εφημέριος από το 1981 μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε. Είχε εμπιστευτεί στα πνευματικά του παιδιά χρήματα για την κηδεία αλλά και για τα μνημόσυνα. Είχε έτοιμη την τελευταία του ενδυμασία. Είχε εκτυπώσει ακόμα και σε μάρμαρο την φωτογραφία που θα μπει στο μνήμα του. Δύο μήνες νωρίτερα είχε καλέσει τον υπεύθυνο του γραφείου τελετών και κανόνισε το φέρετρο της επιθυμίας του, το πώς θα είναι το μνήμα του και το τι θα αναγράφεται πάνω στην πλάκα.

     Οι επιθυμίες του απλές, ταπεινές, ανθρώπινες. Μία βραδιά να παραμείνει το σκήνωμα του στο σπίτι του και μία στην Εκκλησία. Συγκεκριμένους ύμνος που τους έψαλε ο Πατήρ Εμμανουήλ και που σίγουρα…. τους άκουσε και τους ευχαριστήθηκε. Όχι κλάματα παρά μόνο χαμόγελα, να μην στεναχωριόμαστε και να συνεχίσουμε την εν Χριστό ζωή. Λουκουμάδες πολλούς και με μπόλικο μέλι για όλους όσους σπεύσουν για να τον αποχαιρετήσουν. Όλα τα μνημόσυνα του πρώτου χρόνου να γίνουν στο Άγιο Δημήτριο. Τέλος, να προσευχόμαστε στον Κύριο να τον συγχωρέσει, να κάνουμε το λόγο του και εκείνος θα είναι πάντα δίπλα μας.

    Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Τετάρτης το σκήνωμα του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο κελάκι του. Οι Ιερείς άρχισαν ασταμάτητα την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μέχρι το πρωί, αμέτρητα τα τηλεφωνήματα ακόμα και εκτός Ελλάδος και η προσέλευση του κόσμου συνεχής και μεγάλη.

      Στις 7:00 το πρωί της Πέμπτης  μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου όπου εψάλη η Θεία Λειτουργία με πλήθος πιστών να παρακολουθούν και να λαμβάνουν την Θεία Κοινωνία οι περισσότεροι από αυτούς.  Ακολούθησε η επιμνημόσυνη δέηση και η συνέχιση της ανάγνωσης του Ιερού Ευαγγελίου από τους Ιερείς και δεήσεων από πνευματικά του παιδιά, ενώ όσο οι ώρες περνούσαν τόσο αυξανόταν η προσέλευσης των πιστών.

     Αργά το απόγευμα έφτασε ο οικείος Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέας, προσκύνησε το σκήνωμα και έψαλε επιμνημόσυνη δέηση για τον Γέροντα.

     Στις 23:00 το βράδυ οι Ιερείς θα ψάλλουν ξανά τη Θεία Λειτουργία και όπως όλοι θα μαρτυρήσουν, ήταν ιδιαίτερη η ευλάβεια και η κατάνυξη που δημιουργήθηκε και γέμισε με γαλήνη τις καρδίες τους. Ακολούθως τα πνευματικά του παιδιά θα ψάλουν μέχρι το πρωί ψαλμούς και ύμνους πότε όλοι μαζί και πότε ο κάθε ένας χωριστά.

    Όλη την ημέρα αλλά και την νύχτα υπήρχαν πολλά και πλούσια κεράσματα, κονιάκ και βέβαια λουκουμάδες με μπόλικο μέλι. Ο Γέροντας ήταν πάντα πολύ φιλόξενος και δεν άφηνε κανένα να φύγει από το φτωχικό του κελάκι, χωρίς πρώτα να έχει πιει ή να έχει δοκιμάσει κάτι που ο ίδιος ετοίμαζε. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για την μαγειρική του και για τα απίστευτα νόστιμα φαγητά του. Ακόμα και στα βαθιά του γεράματα, που στηριζόμενος στα μπαστουνάκια του με δυσκολία μετακινούνταν, επέμενε ο ίδιος να φτιάξει τον καφέ ή το φαγητό για όποιον έφτανε στο κατώφλι του.

    Το πρωί της Παρασκευής, της τελευταίας ημέρας που είχαμε  κοντά μας το Γέροντα, εψάλη ξανά η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του οικείου Μητροπολίτου Ανδρέα που ο ίδιος κοινώνησε δεκάδες πιστούς και πρόσθεσε λίγα λόγια για τον Γέροντα. Στον δρόμο του χωριού αλλά και στην Εκκλησία δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Κατέφθαναν άνθρωποι που ευλαβούνταν τον Γέροντα από όλη την Κρήτη, από την υπόλοιπη χώρα, ακόμα και από την Αγγλία.

    Η εξόδιος ακολουθία ξεκίνησε στις 12 το μεσημέρι. Εκτός από τον οικείο Μητροπολίτη Ανδρέα, παραβρέθηκε και ο Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, πλήθος Ιερέων, μοναχές από όλη την Κρήτη, ο Γέροντας Ραφαήλ με τη συνοδεία του (Ρώσοι Μοναχοί που γνώριζαν και είχαν επιστεφτεί αρκετές φορές τον Γέροντα) ανώτατοι Δικαστικοί και Αστυνομικοί Λειτουργοί, καθηγητές κι εκπρόσωποι φορέων.   

    Τον επικήδειο εκφώνησε ο Εισαγγελέας Ηρακλείου κ. Ευστάθιος Θεοφανίδης, πνευματικό παιδί του Γέροντος, εκπροσωπώντας τα πνευματικά του αδέρφια. Ο λόγος του τόσο συγκλονιστικός που άγγιξε τις καρδιές όλων και στο τέλος όλοι αναφώνησαν για τον Γέροντα, Άξιος, Άξιος, Άξιος!

   Ακολούθησε τοποθέτηση του Μητροπολίτου Ανδρέα, που με λόγο Χριστιανικό ανέφερε στοιχεία της μοναστηριακής ζωής του Γέροντα και του έπλεξε το εγκώμιο με τον Άγιο Χατζή-Ανανία, του οποίο με πάθος υπηρέτησε σε όλη τη ζωή του.   

   Στα χέρια μετέφεραν το φέρετρο από τον Ναό μέχρι το Κοιμητήριο και όλοι ήθελαν έστω και για λίγο να το πάρουν στον ώμο τους.

  Όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία της ταφής, τα πνευματικά του παιδιά με πρώτο τον Πατήρ Εμμανουήλ Ραπτάκη έψαλαν τα Μεγαλυνάρια και το τροπάριο του Αγίου Χατσή-Ανανία που ο ίδιος ο Γέροντας είχε διανοηθεί και γράψει, όπως ακριβώς έκαναν κάθε Κυριακή την ώρα που ο Γέροντας τους σταύρωνε με το θαυματουργό λαδάκι από την ακοίμητο κανδήλα του Αγίου.

 

    Στο τέλος και μετά από επιθυμία τους, τα εννιάχρονα πνευματικά του παιδιά Αικατερίνη Παπαδάκη και Νικόλαος Νικολουδάκης, τοποθέτησαν την μαρμάρινη φωτογραφία του πάνω στο μνήμα του αγαπημένου τους Γέροντα.

   Αμέτρητοι ήταν όσοι για δύο ημέρες κατέφθαναν για να προσκυνήσουν το σκήνωμα του Γέροντα Ιωαννικίου, αμέτρητες οι μαρτυρίες για την πνευματικότητα του, για τη δύναμη της προσευχής του, για το προορατικό του χάρισμα, για τον παραδειγματικό του χριστιανικό και μοναχικό βίο, για την θεία του φώτιση, για τον πατρικό του λόγο, για την ζεστή του αγκαλιά, για την πλούσια ελεημοσύνη του, για τις μεσιτείες του στον Κύριο και για τόσα άλλα. Αμέτρητα και τα μηνύματα που συνεχίζουν ακόμα με ένταση. Εντυπωσιακό επίσης πως η συντριπτική πλειοψηφία των προσκυνητών όλων των ηλικιών έβαζαν μετάνοια πριν τον ασπαστούν και τον αποχαιρετήσουν. Έδειχναν δυνατά την αγάπη, τον σεβασμό, την ευλάβεια τους προς το πρόσωπο του Γέροντα, του μιλούσαν ψιθυριστά ή φωναχτά και συνομολογούσαν ότι είχε όψη αγίου.

    Ο Γέροντας Ιωαννίκιος Ανδρουλάκης παρόλα αυτά, έζησε αδικημένος και κατατρεγμένος, όμως αυτά ακριβώς είναι και τα παράσημά του, είναι το στεφάνι της μεγάλης του πνευματικότητας, του μεγάλου του αγώνα προς δόξαν του τριαδικού Θεού, που ο δίκαιος κριτής όλων μας, ο Κύριος Υμών Ιησούς Χριστός θα αξιολογήσει όταν σε λίγες ημέρες σταθεί ενώπιων Του, για να τον κρίνει και να τον κατατάξει στις τάξεις των Αγίων.

   Ακόμα και κατά την κοίμηση του υπήρξαν αφόρητες πιέσεις με συνεχείς παρεμβάσεις αρχών και θεσμικών οργάνων που αν επικρατούσαν, δεν θα επέτρεπαν να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες του Γέροντα ούτε και να μπορέσουν οι τόσοι πιστοί να τον αποχαιρετήσουν. Τα επιχειρήματα φαιδρά, ότι τάχα δεν θα αντέξει το σκήνωμα μέχρι την ώρα της ταφής και άλλες τυπικές και νομικίστικες προφάσεις.

    Όμως στο τέλος, με τη χάρη του Θεού όλα έγιναν όπως τα είχε κανονίσει και όπως τα ήθελε ο Γέροντας, διαψεύδοντας ακόμα και ιδικούς που είχαν δυστυχώς παρέμβει. Ήταν ένα μάθημα καλό για όλους μας, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως το θέλημα του Κυρίου δεν μπορεί τίποτα να το αποτρέψει ή να το αλλάξει και πως ο Ιωαννίκιος, δεν ήταν ένας απλός δούλος Του, αλλά ήταν πολύ κοντά Του, Τον είχε πολύ ευαρεστήσει και σίγουρα σύντομα θα βρεθεί δίπλα του…

     Άγιε Γέροντα, όσο και αν ο ανθρώπινος πόνος είναι αβάστακτος, και η θλίψη μας ανείπωτη, όσοι είχαμε την ευλογία να σας γνωρίσουμε ξέρουμε, ότι σήμερα είναι ημέρα χαράς, γιατί ο Άγιος Χατζή-Ανανίας μαζί και οι Άγγελοι σας οδηγούν κοντά σε Εκείνον που για 93 ολόκληρα χρόνια αφιερώσατε τη ζωή σας.

   Σήμερα  η γειτονιά των Αγίων γίνεται πλουσιότερη και οι Αγγελικές Ψαλμωδίες πλημυρίζουν τον ουρανό για να σας υποδεχθούν. Οφείλουμε όλοι να σας χαρίσουμε ένα χαμόγελο και να ζητήσουμε από τον Ύψιστο να σας συγχωρέσει τα αμαρτήματα σας, τα πλημμελήματα σας και να σας χαρίσει την ουράνια και αιώνια ευτυχία.

   Αγαπημένε μας Γέροντα, αγαπημένε μας Πατέρα, Άγιε Ηγούμενε, από σήμερα τα χιλιάδες πνευματικά σας παιδιά και όλοι όσοι σας αγάπησαν, καθημερινά θα επαναλαμβάνουν την ευχή:  «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, συγχώρεσε και ανάπαυσε τον δούλο σου Ιωαννίκιο!».

 

Δοξάζουμε το όνομα σας και τη θεία σας Χάρη!

Η ευχή σας να μας συντροφεύει πάντα!

 

Με ευλάβεια και σεβασμό

Τα Πνευματικά του Παιδιά