Ράγισαν οι καρδιές όλων με τον Επικήδειο για τον Γέροντα Ιωαννίκιο Ανδρουλάκη

 

Τον επικήδειο έγραψε και εκφώνησε ο Εισαγγελέας Ηρακλείου κ. Ευστάθιος Θεοφανίδης, πνευματικό παιδί του Γέροντος, εκπροσωπώντας τα πνευματικά του αδέλφια.

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Ένας Γέροντας των Εσχάτων Χρόνων

Βαχός Βιάννου, 8 Δεκεμβρίου 2017, Ιερός Ναός Αγ. Δημητρίου Βαχού

 «Τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος του Γέροντος Αυτού.. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ..».

Σεβάσμιε Γέροντα, αγαπημένε μας πατέρα,

Σήμερα πορεύεσαι στο δρόμο των δικαίων- σήμερα χαρά επικρατεί τοις ουρανοίς. Εμείς εδώ έχουμε ακόμη αγώνα υπομονής και οδό θλίψεων. Έχουμε όμως καλά φυλαγμένο το μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού που εσύ με το βίο και το χριστιανικό σου παράδειγμα μας δίδαξες. Σήμερα έλαχε σε μένα, τον ελάχιστον εκ των πιστών, ο άχαρις κλήρος να ίσταμαι ενώπιον σου για να σου απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό και να προπέμψω τον πατέρα στην αιωνιότητα, έμπλεος της ανιδιοτελούς σου πατρικής αγάπης που με διάκριση μας περιφρουρούσε όλα αυτά τα χρόνια. Το θλιβερό άγγελμα της κοιμήσεώς σου, μας συνήγαγε σήμερα όλους επί το αυτό για να ασπασθούμε- για τελευταία φορά το ιερό σου σκήνωμα και να δεχθούμε νεκρική σιγή τις θεοπειθείς πατρικές ευχές κι ευλογίες.

Γέροντα μου, στύλε ακλόνητε της Εκκλησίας Χριστού, γνήσιε εκφραστή του εκκλησιαστικού ήθους και φρονήματος, της εκκλησιαστικής αγάπης, της μακροθυμίας και της απόλυτης υπακοής, ακέραιε Ιερομόναχε, φορέα του Μεγάλου αγγελικού Σχήματος, οι καρποί της διακονίας σου σήμερα ανεφάνησαν, το πλήθος του πληρώματος της Εκκλησίας, κλήρου και λαού που ήρθε σήμερα να σε αποχαιρετήσει, επιβεβαιώνει με τον πιο καθηλωτικό τρόπο την πνευματική σου εμβέλεια και παρρησία στο Θεό. Ήσουν πάντα εκεί στον ανθρώπινο πόνο αλλά και στην αγωνία. Στοργικός αλλά και αυστηρός, έτοιμος να δεχθείς, να αφουγκραστείς, να ενισχύσεις, να συμβουλεύσεις, να συγχωρήσεις, να προσευχηθείς για όλους εμάς στο Θεό. Ήταν πάντα έτοιμη η αγαπώσα καρδιά σου να μας ελαφρύνει από τις θλίψεις, τις δοκιμασίες, τους πειρασμούς και τις ασθένειες αλλά και να χαρεί με τις ευλογίες που έστελνε ο Θεός. Το έργο σου στην Εκκλησία, όσες λέξεις «ισαρίθμους τη ψάμμω» κι αν αρθρώσει κανείς, με τίποτα δεν θα καταφέρει να το αποδώσει χωρίς να αδικήσει την έκταση του καθώς «ουδέν τελούμεν άξιον ον δέδωκας ημίν..»

Γέροντα μου, τα βήματά σου ακόμη αντηχούν στην Ιερά Μονή της Παναγίας Εξακουστής και του Αγ. Αντωνίου, εκεί που ολομόναχος, με τον Χριστό, την Παναγία και τον Χατζηανανία, την ημέρα με τα τίμια χέρια σου έστυβες την πέτρα να αναστηλώσεις και να ανακαινίσεις, να διαμορφώσεις τους περιβόλους των Ναών και το βράδυ να συνεχίσεις με τις αγρυπνίες, την άσκηση, την προσευχή.. Ένα ζευγάρι καλά παπούτσια μόνο για τη Λειτουργία της Κυριακής και μετά δουλειά, αγώνας με πενιχρά μέσα. Όλοι οι μισθοί και τα χρήματά σου στις εργασίες και τη φιλανθρωπία. Πάσχα 1968. Βραδιά της Ανάστασης,μετά το τέλος της αναστάσιμης Ακολουθίας γύρισες στο κελάκι σου και δεν υπήρχε τίποτα εορταστικό να καταλύσεις. Όλα τα χρήματα είχαν δοθεί για τον Αγ. Αντώνιο και τις κατασκευαστικές εργασίες. «Έβαλα παιδί μου, λίγο λάδι κι αλάτι, κι είπα το Χριστός Ανέστη».. Ακούραστος εργάτης της πίστης με ψυχή απόλυτα αφιερωμένη στο Θεό, στη Θεοτόκο, τους Αγίους και ιδιαίτερα τον Χατζηανανία, που τόσο αγάπησες κι ευλαβικά υπηρέτησες όλα αυτά τα χρόνια. Ο πόθος σου για την επίσημη Αγιοκατάταξη δεν εκπληρώθηκε κατά την επίγεια ζωή σου- είναι ήδη άγιος στη συνείδηση και τις ζωές των πιστών, όπου καθημερινά παρεμβαίνει. Τώρα η πρωτοβουλία για την επίσημη συμπερίληψη στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας ανήκει σε άλλους, εσύ το χρέος σου το επιτέλεσες στο ακέραιο..

Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, το τρίπτυχο του βίου σου κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Αγίου, σε οδήγησε στο να υποβάλεις το σώμα σου, μέχρι και το τέλος της ζωής- ακόμη κι όταν ήσουν άρρωστος- σε σκληρές δοκιμασίες, απερίσπαστος στον πνευματικό δρόμο με αυστηρή νηστεία, ανυδρία, σωματική κατάτηξη και αδιάλειπτη προσευχή. Ο Θεός απαντούσε κι απαντά στις μεσιτείες και τις προσευχές σου με σημεία, θαύματα ζώντα με όνομα και επίθετο, ανθρώπων της σύγχρονης εποχής, που είναι σήμερα ανάμεσα στο πλήθος και βιώνουν το δικό τους πόνο. Το όνομά σου ξακουστό σε γεωγραφικά μήκη και πλάτη εκτός της χώρας, Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία, Ρωσία, Καναδάς.. Η θαυματουργική παρέμβαση του Θεού στις πληγές του λαού του με εσένα μεσίτη αποτυπώνεται πλέον περίτρανα στα βιβλία καταγραφής των θαυμάτων- τα οποία ουδείς τόλμησε να αμφισβητήσει. Ξέρω, Γέροντα μου, θα με επέπληττες τώρα γιατί η ταπεινότητά σου ησυχάζει μόνο στη σιωπή.

Σεβάσμιε Πατέρα, σήμερα η καρδιά όλων μας φλέγεται από συναισθήματα χαράς και θλίψης- η μεγαλοπρεπής ιερατική σου μορφή, θα παραμένει ανεξίτηλη μέσα μας. Διηγούνται οι παλαιότεροι, να προβαίνεις στην Ωραία Πύλη, σοβαρός, ευθυτενής, προσευχόμενος, εξαϋλωμένος κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας- πόσο δέος ενέπνεε η μορφή σου! Θα λάμπει στις καρδιές μας, η ιεροπρέπεια σου, η έσχατη πτωχεία, η τιμιότητα, η ακτημοσύνη σου..

Σεβασμιώτατε Γέροντα, εσύ υπήρξες ο Μωυσής της πνευματικής μας ζωής, εσύ προπορευόσουν πάντοτε στην ανάβασή μας από την αμαρτία στη ζωή της Χάριτος, συ μας οδηγούσες συνεχώς στη χώρα της ελευθερίας του Χριστού, συ μας οδήγησες στο δικό μας Πάσχα. Σήμερα παριστάμεθα στη δική σου μετάβαση από την πρόσκαιρη τούτη ζωή στην όντως ζωή– τη μετάβασή σου προς Αυτόν που επόθη και εφίλη η φιλόθεος ψυχή σου. Το σεπτό σου σώμα κατεβαίνει στη γη, η τίμια ψυχή σου όμως ανεβαίνει στον ουρανό. Εκεί θα την υποδεχθούν όλοι οι Κρήτες Άγιοι, με προεξάρχοντα τον Χατζηανανία, για την τιμή του οποίου τόσο μερίμνησες αλλά και ο Άγιος σου, ο Όσιος Ιωαννίκιος ο Μέγας. Θα την παραλάβει η Μεγάλη Παναγία μας, να  την παρουσιάσει στο Θεό για να σε καταστήσει λειτουργό του επουρανίου Θυσιαστηρίου Του. Κι αν λυπούμαστε κι αγωνιούμε που δεν θα βλέπουμε το πρόσωπό σου, που θα στερηθούμε της πατρικής σου αγάπης και στοργής, παρηγορούμαστε από τη βεβαιότητα ότι δε θα ξεχάσεις το ποίμνιό σου και πάντοτε θα πρεσβεύεις για όλους μας στο Θρόνο του Μόνου Αρχιερέως Χριστού. Εμείς, σε διαβεβαιώνουμε ότι όσο έχουμε δύναμη, θα μνημονεύουμε και θα τηρούμε όσα διδαχθήκαμε κοντά σου, κυρίως θα μνημονεύουμε τις δύο υποθήκες που μας άφησες από το κρεβάτι του πόνου: να έχουμε αγάπη και να κοιτάμε ψηλά δοξάζοντας το Θεό από όπου «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον κατέρχεται..» Γέροντα μου, πνευματικώς χαίρομαι αλλά ανθρωπίνως θλίβομαι βαθιά.. Θα μου λείψουν τα τηλεφωνήματα σου τα απογεύματα να με καλείς για την επόμενη συνάντηση, «να μιλήσουμε παιδί μου για το Θεό»– μου έλεγες… Θα μου λείψουν εκείνα τα πρωινά της Κυριακής , μετά τη Θεία Λειτουργία, να είναι συγκεντρωμένα όλα τα πνευματικά σου παιδιά στην αυλή του σπιτιού σου, να παραδινόμαστε στο μεγαλείο του κηρύγματος σου… Γέροντα είμαστε όλοι εδώ, μην ανησυχείς..  Η Κατερίνα θεραπεύθηκε πλήρως, η Μαρία έφερε στον κόσμο το παιδί της,  ο Γιάννης αγωνίζεται για τις εξετάσεις του- θα πετύχει, κάνε μια προσευχή από εκεί ψηλά!, κάποια παιδιά σου προσπαθούν να τεκνοποιήσουν –μην του λησμονείς Γέροντα,- αυτό είναι το στάδιο του δικού τους αγώνα, βοήθησε τους… Γέροντα, το γνήσιο πνευματικό σου παιδί, είναι απαρηγόρητο…

Αιωνία σου η μνήμη Γέροντα μου,

Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε Γέροντα Ιωαννίκιε,

Άξιος!

– Θ.Σ.